জীৱন-পেণ্ডুলাম

জীৱন-পেণ্ডুলাম দুলি থাকে অনবৰত জ্যামিতিক হাৰে

শৈশৱ কালৰ পৰা যৌৱন কাললৈকে ,

যৌৱন কালৰ পৰা বৃদ্ধ কাললৈকে ----

সমাধান নাই জীৱনৰ জটিল অংকৰ ।

সৰুৰে পৰাই অংকত আছিলোঁ তেনেই কেঁচা :

১+১=২ হয় , 

তৎক্ষণাৎ লিখোঁ উত্তৰ বহীত ;

কিন্তু ১+১= ১ৰ যুগ্ম , অযুগ্ম সংখ্যা বা

 ক্ৰমশঃ একাত্মাৰ সন্ধান বিচাৰি নাপাওঁ ।

জীৱন এক পাৰাপাৰহীন নদীৰ দৰে

পাওঁতে নাপাওঁতে পাৰ হয় সুদূৰ পৰাহত ।

জীৱন এক জটিল বীজগণিতৰ দৰে,

গভীৰ ৰাতিৰ এন্ধাৰৰ বুকুত ভৰ দি

কাহিলি পুৱাৰ ৰ'দ কাঁচলিত জিৰণি লয় ;

ছাঁ -পোহৰৰ খেলাত মত্ত হয় !

হে জীৱন ! কিমান খেলিবা ?

আৰু কিমান খেলিবা 

কবিতা কবিতা খেলা ?

সুকুমাৰ কলাৰ ৰং সানি

জীৱনক ৰূপে-ৰসে-সৌন্দৰ্যৰে বুৰাই পেলাবা ?

দক্ষ অভিনেতা, অভিনেত্ৰীৰ দৰে 

অপৰূপ ৰূপেৰে নিজক সজাই তুলিবা ?

গানে গানে বুকুৰ মাজত ৰসৰ নিজৰা বোৱাই দিবা ?

অবুজ চকুলো মোৰ সৰি সৰি পৰে !

দুখবোৰ হ'ল মোৰ  ফুলশয্যা ৰাতিৰ ৰজনীগন্ধা,

সুখবোৰ দূবৰিত নিয়ৰৰ মুকুতা হৈ জিলিকি থাকি

সূৰ্যৰ ৰশ্মি পালেই নিমিষতে যায় হেৰাই !

প্ৰতিটো পল আশা-নিৰাশাৰ দোলাত থাকে দুলি ,

জীৱনৰ বাটে বাটে ৰিঙিয়াই যায় 

প্ৰেম-অনুৰাগ , কত মান-অভিমান !

লঠঙা গছত নেমেলে ন-কুঁহিপাত

কুলিয়ে নুজুৰে মধুৰ মিলনৰ গান !

জীৱন-পেণ্ডুলাম দুলি থাকে অনবৰত জ্যামিতিক হাৰে

শৈশৱ কালৰ পৰা যৌৱন কাললৈকে ,

যৌৱন কালৰ পৰা বৃদ্ধ কাললৈকে ।।

◾নাছিৰ আহমেদ