“লাউ খা, বেঙেনা খা, বছৰে বছৰে বাঢ়ি যা।
মাৰ সৰু, বাপেৰ সৰু, তই হ’বি বৰ গৰু। ”
পৰম্পৰাগত ভাৱে প্ৰচলিত লোকবিশ্বাস অনুসৰি এনেদৰে কৰিলে গৰুৰ শ্ৰীবৃদ্ধি হয় বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। গা ধুওৱাৰ পাছত গৰুবোৰক মুকলিকৈ পথাৰত চৰিবলৈ এৰি দিয়া হয়। গধূলি গৰু ঘৰলৈ ঘূৰি অহাৰ সময়ত পদূলিৰ পৰা গোহালিলৈকে খেৰ, তুঁহ, দীঘলতি, মাখিয়তী, বিহলঙনী আৰু অন্যান্য বন-পাত জ্বলাই ‘জাগ’ দিয়া হয়। জাগৰ ধোঁৱাই গৰু-ম’হক মহ-ডাঁহৰ উপদ্ৰৱৰ পৰা ৰক্ষা কৰাৰ উপৰিও অপদেৱতাক খেদি পঠাই বুলি সহজ-সৰল চহালোকে বিশ্বাস কৰে। লগতে বিচনীৰ ব্যৱহাৰ এই দিনটোৰ পৰাই আৰম্ভণি কৰে। গৰুজাক গোহালিত সোমালে ডিঙিত নতুন পঘা দিয়া হয়। লগতে মাখিয়তীৰ পাত ডিঙিত ওলোমাই দিয়া হয়। তাৰপিছত এনেদৰে গায়-“মাখিয়তীৰ মাখিপাত, মাখি মাৰোঁ জাত জাত। ” অৰ্থাৎ এনে কৰিলে, বছৰটোলৈ মহ-ডাঁহৰ উপদ্ৰৱৰ পৰা হাত সাৰি থাকিব পাৰি বুলি ঐতিহ্যৰে পৰা জন-প্ৰচিলত হৈ আহিছে। প্ৰবাদত আছে, "যাৰ নাই গৰু সি সবাতোকৈ সৰু।" সেয়ে হিন্দু ধৰ্মাৱলম্বী লোকসকলে গৰুক ঈশ্বৰ ৰূপে জ্ঞান কৰি আহিছে। লগতে আমি যুৱপ্ৰজন্ম হিচাপে ইয়াক সন্মান প্ৰদান কৰাটো প্ৰধানতঃ দায়িত্ব আৰু কৰ্তব্য ।
◾চিন্ময় ডেকা
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ