জীৱনৰ দুখ,ভাগৰৰ কান্দোনখিনি।
নিজৰ মাজতেই সীমাৱদ্ধ কৰি ৰাখিছোঁ
হাঁহিবোৰ সকলোৰে মাজত বিলাই দিব খুজিছো;
সেইবাবেই!
হাঁহিৰে জীৱনটো জীপাল কৰিব খুজিছো।
নিৰাশা, হতাশাক জীৱনৰ প্ৰত্যাহ্বানৰ লগত লৈ
আগুৱাই যাব শিকিছো,
অকণমান প্ৰাপ্তিৰ হাঁহি পাবৰ বাবে
ক'ত যে চকুলো টুকিছো;
দুখ আছে বাবেই অকণমান সুখৰ হাঁহি বিচাৰি চলাথ কৰিছো।
সেইবাবেই!
হাঁহিৰে জীৱনটো জীপাল কৰিব খুজিছো।
সুখ-দুখ, পোৱা-নোপোৱাৰ দোমোজাত,
প্ৰাপ্তিৰ অকণমান হাঁহি
সূৰুযৰ প্ৰথম কিৰণৰ দৰে বিয়পাব খুজিছো,
সৰু সৰু কথাবোৰৰ মাজতেই
জীৱনৰ সুখ বিলাক অনুধাৱন কৰিছোঁ;
সেইবাবেই!
হাঁহিৰে জীৱনটো জীপাল কৰিব খুজিছো।
সময়ৰ গহ্বৰত আলোড়িত বহু কথাই
হেন্দোলনীৰ দোমোজাত ৰৈ যায়,
একেথিৰে নিস্তব্ধ হৈ যায় মাথোঁন মনটো
সেইবাবেই!
হাঁহিৰে জীৱনটো জীপাল কৰিব খুজিছো।
✍🏻দীপশিখা বৰা শইকীয়া মাজগাঁও,তেজপুৰ।
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ