নামঘৰৰ স্থাপত্যও লক্ষণীয়। মহাপুৰুষজনাৰ দূৰদৃষ্টি আৰু সৰ্বসাধাৰণৰ মাজত আপোনভাৱ সৃষ্টিৰ প্রয়াসেৰে মন্দিৰ নিৰ্মাণৰ উপকৰণ শিল, বালি, ইটা, কৰালৰ ঠাইত স্থানীয়ভাৱে উপলব্ধ কাঠ, বাঁহ, ইকৰা, খাগৰি, খেৰ, মাটিৰ উপকৰণেৰে নিৰ্মাণ হ'ল মণ্ডপসদৃশ নামঘৰ বা কীৰ্তনঘৰ। অৱশ্যে মঠ-মন্দিৰ গর্ভগৃহৰ দৰে মণ্ডপৰ পূবদিশে স্থাপিত হ'ল মণিকূট। মণিকূট সহজে দৃশ্যমান হ'বৰ বাবে সন্মুখভাগৰ দুৱাৰ বা কপাট হ’ল যথেষ্ট আহল-বহল যাতে সাতখলপীয়া (কোনো কোনো ঠাইত তিনি বা পাঁচ খলপীয়া) সিংহাসনৰ দৃশ্যই সাধাৰণ ভক্তগণক আকৃষ্ট কৰিব পাৰে। নামঘৰৰ স্থাপত্য কলাই আমাক আশ্চর্যান্বিত নকৰাকৈ নোৱাৰে। জাতীয় ঐক্য আৰু সম্প্রীতিৰে আধ্যাত্মিক জীৱন ধাৰণৰ এনে এক অভিনৱ উদ্ভাৱন কেৱল মহাপুৰুষৰ পক্ষেহে সম্ভৱ। মণিকূট অসমীয়া আধ্যাত্মিক সম্পদৰ যাদুঘৰ। মণিকূটৰ মধ্যস্থলত প্রতিষ্ঠা কৰা চাৰিকোণীয়া সিংহাসনৰ প্ৰতিটো কোণত থাকে একোটা সিংহৰ প্রতীক। ই হ'ল ভগৱন্তস্বৰূপ নামসিংহৰ প্ৰতীক। হাবিত থকা সিংহ নহয়। এই সিংহৰ গঠন বন্য সিংহতকৈ পৃথক। এই সিংহই আঁঠু লৈ থকা হাতীক আগ ভৰি দুখনেৰে হেঁচা মাৰি ৰাখে। এই হাতী হ’ল শ্রীমদ্ভাগৱত পুৰাণৰ গজেন্দ্ৰৰ প্ৰতীক। একেবাৰে তলত কূর্ম অৱতাৰৰ কাছ। ধৈর্য আৰু সহিষ্ণুতাৰ প্ৰতীক। সিংহাসনৰ ওপৰত স্থাপন হয় অক্ষৰ ব্ৰহ্মৰূপী ভগৱানৰ বায় ৰূপৰ প্ৰতীক গুণমালা, ভাগৱত বা ঘোষা পুথি। সিংহাসনৰ ওপৰৰ এই অংশক কোনো ঠাইত আমৰি ঘৰ বুলি কয়। কীৰ্ত্তনৰ ধ্যান বর্ণন অধ্যায়ত সিংহাসনৰ ওপৰত ‘চন্দ্ৰতাপ চয় আচয় টানি। আঁৰিলা জিঞ্জিৰি সুৱৰ্ণৱলী।'— বুলি বর্ণনা কৰিছে। সিংহাসনৰ ওপৰত চন্দ্ৰতাপ (চন্দ্রাতপ) তৰি দিয়া হয়। পশ্চিম দিশে সন্মুখ হৈ থকা সিংহাসনৰ বাঁওফালে এখন থগাত পাঠৰ বাবে ধর্মপুথি ৰখা হয়।
নামঘৰ প্ৰতিষ্ঠাই ধর্মীয় প্রথা বা পৰম্পৰাৰো আমূল পৰিৱর্তন সাধিলে। 'অন্যত্র বিৰলা দেৱী কামৰূপে গৃহে গৃহে।' আদ্যশক্তিৰূপিনী দেৱী মহামায়াই ভিন্ন নামেৰে কামৰূপ (বৰ অসম)ৰ ভিন্ন ঠাই প্ৰভাৱিত কৰি ৰাখিছিল। সেই সময়ত শাক্ত ধৰ্মৰ প্ৰভাৱে সমগ্ৰ কামৰূপ আৱৰি ৰাখিছিল বুলি ক'ব পাৰি। বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ নামঘৰে এই প্ৰভাৱ বহুখিনি হ্রাস কৰে। সহজ-সৰল বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ পদ্ধতিয়ে ক্রমাৎ জনপ্রিয়তা লাভ কৰি অসমৰ ধৰ্ম, সংস্কৃতি আৰু আধ্যাত্মিক দিশত এক বিৱৰ্তনৰ সূচনা কৰিলে। নামঘৰে সাংস্কৃতিক দিশত এক অভূতপূর্ব বৰঙণি আগবঢ়ালে। ভাওনা, ওজাপালিৰ লগতে সত্ৰীয়া সংস্কৃতিৰ অন্তর্ভুক্ত নৃত্য, নাচ, গীত আদিৰো চৰ্চাৰ স্থল হ’ল নামঘৰ। ভক্তবৃন্দৰ সামূহিক নাম-প্রসংগ, শাস্ত্র পাঠ, ধর্মীয় আলোচনাৰ স্থল হিচাপে নামঘৰে অসমীয়া সমাজখনক আধ্যাত্মিক আৰু সাংস্কৃতিক দিশত আগুৱাই আনিলে। অসমীয়া জাতিৰ শিৰৰ মুকুট নামঘৰ হ'ল ঈশ্বৰপ্ৰেমী ধৰ্মপ্ৰাণ ভক্ত বৈষ্ণৱ সকলৰ মিলনৰ তীৰ্থভূমি। ইহকাল আৰু পৰকালত জীৱৰ শান্তি আৰু মুক্তিৰ বাবে একত্ৰিত হৈ ঈশ্বৰ ভগৱানৰ গুণানুকীৰ্তন কৰাৰ একমাত্ৰ কেন্দ্ৰস্থল। ইয়াৰ উপৰিও অসমীয়া জাতিৰ ক'লা সংস্কৃতি সাধনৰ নাট্যশাল এই নামঘৰ। এই নামঘৰৰ মজিয়াতে বিভিন্ন সামাজিক সমস্যা সমাধান, প্ৰতিৰোধ কৰি গ্ৰাম্য অঞ্চলত বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ উন্নয়নমূলক কামৰ আঁচনি লৈ গাওঁ বা অঞ্চলটোৰ উন্নতি সাধন কৰিব পাৰি। মহাপুৰুষ জনাই মানৱ জীৱন উত্তৰণ ঘটাই এখন সুন্দৰ সমাজ গঢ়ি তোলাৰ আদৰ্শৰে যি নামঘৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল, সেই আদৰ্শ শিৰোগত কৰি সমাজত ঐক্য-শান্তি আৰু প্ৰগতিৰ হকে নামঘৰৰ প্ৰতি মনোযোগ দিয়াটো আমাৰ পৰম কৰ্তব্য।।
⚫সুশান্ত দাস, শিৱসাগৰ।।
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ