স্নেহ বন্ধন - ৰূপামণি দাস

তুমি আছা বাবেই মই আছো বুলি

কেনেকৈ কওঁ, 

অবজ্ঞা কৰিব নোৱাৰো তোমাৰ  উপস্থিতি,

তুমি হয়তো বিশ্বাস নকৰিব পাৰা

তথাপি বুকু খালি কৰি তোমাৰ দাবী অস্বীকাৰ কৰিব নোৱাৰো,

এই দাবী হৃদয়ত আছিল বাবেই দুয়ো একেলগে কৈছিলো ফুল ভাল পাওঁ বুলি,

এই দাবী বিশ্বাসৰ আছিল বাবেই দুয়ো একেলগে কৈছিলো হাঁহি ভালপাওঁ বুলি,

   কি নাছিল এই দাবীত

আজি যে পাহৰি যাম

ওঁঠেৰে নিগৰি অহা শব্দ শংখ

  কি নাছিল এই দাবীত 

আজি যে গচকি যাম কুঁৱলিৰ চোতালত সূৰ্য ফুলাৰ ৰং

জীৱনৰ এই বিভূতি বৰ্ণ,

নিজান আন্ধাৰৰ পিঞ্জৰা  ভাঙি উদ্ভাসিত হ'ব খোজে 

এই উদ্দীপ্ত আকাংশা

মই মচি দিবওঁ নোৱাৰো মোৰ হৃদয়ৰ নেপথ্যত হৈ থকা তোমাৰ ছবি।

ধুসৰিত সময়ৰ বুকুত কক বকাই থকা নীৰস পৃষ্ঠাবোৰে

আজিও খামুচি ধৰি আছে,

উশাহবোৰ ঘন হৈ অহাৰ পিছতো বাচি আছে,

যি সৰস সেউজ সমাহাৰ সপোন,

সেয়া কেৱল তুমি ।।

✍️ৰূপামনি দাস