আৰ্তনাদ -ছাইফুদ্দিন আহমেদ

আৰ্তজনৰ আৰ্তনাদ সহিব নোৱাৰোঁ ৷ 

যাত্ৰা জীৱনৰ যদি চুটি হয় 

হ’ব দিয়ক !

তথাপিও যিমান পাৰোঁ 

আৰ্তজনক যাম সহায় কৰি ৷

নৈৰ বুকুত নাৱৰীয়াৰ সপোনবোৰ

পাহাৰীয়া ঢলটোৱে উঠোৱাই লৈ 

যোৱাৰ দৰে কাৰ কেতিয়া 

বিদায়ৰ সময় হয় কোনে জানে ?

তথাপিও কিয় যে আৰ্তজনৰ 

আৰ্তনাদৰ প্ৰতি কোনেও কিয় 

লক্ষ্যই কৰিব নিবিচাৰে ?

চুটি জীৱনটোক মোৰ 

চুটি চুটি সহায়তাৰে

আৰ্তজনৰ নামত 

মই উচৰ্গ কৰি দিম !

অসীম লক্ষ্যৰে 

দীপ্তিমান দুচকু মোৰ

আৰ্তজনৰ আশীষেৰে 

সুৱাসীত দেহা-মন মোৰ ৷

যান্ত্ৰিকতাৰ এই যুগত 

নিৰ্মম সময়ৰ পাকচক্ৰক

জয়ী কৰাৰ উত্তম পন্থা 

আৰ্তজনৰ কাষত থিয় দিয়া ৷