দয়ালু আমাৰ মন দেখি,
মুছলমান ভাই বুলি
আবদাৰ আসিল কৰি,
চা আৰ দৈ খুৱেয়া বুজি,
মাটি নিল সৌগ কিনি।
মাটি বেচেয়া হজ্জ কৰলুং,
গৰু- ভৈশ বেচেয়া বেটী বিয়ে দিলুং,
শিক্ষাৰ জন্যেও ইমাম ৰাখলুং,
শেষ বয়সত বুজলুং, ভিটা বাৰী শেষ কৰলুং।
পাতাৰ গেইল, বাজাৰ গেইল,
ঘাৰত কাঙালেৰ ঝোলা পৰিল,
মূৰব্বীৰা গল্প কৰি দূখঃ কৰিল,
যাই আছিল আমাৰ চাকৰ, তাৰ বাৰীত আমৰা চাকৰ।
কবিয়ে কয় বেলা থাইকতে হাটো, সময় থাইকতে চিন্তে কৰো।
নাকৰাইলে ছাৱা-ছটো শিক্ষিত, হবে সমস্যা বৰো।
কম বয়সত বিয়ে দিয়ে নাভাবেন দায়িত্ব শেষ,
কবিয়ে কয় একেৰ জ্বালা ছাড়ি দিয়ে তিনেৰ জ্বালা নেষ।
জমিদাৰেৰ বাৰীত জন্ম নিয়ে আমাৰ গৌৰৱ কত বৰো,
গল্প, আৰ আলসিৰ ঠেলাত সময় নষ্ট কৰো।
বেচা কিনা কৰাৰ সময় মহাজন, সৰম কত দেখাই,
ঠেকাত পইৰলে খাৱাৰ জন্যেই ভিটে জমি বেচাই।
ভূতিৰ আগুন হাত পাইছে,
জাগি উঠাৰ সময় আইচ্ছে,
যাও আউগি যাও
পৰিতাপেৰ আগুন বুকত নিয়ে,
আলসি, সৰম, ভয় জ্বলে দিয়ে,
দেশীৰ উত্তৰনেৰ নিয়্যত নিয়ে,
যাও আউগি যাও।
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ