কবিতাৰো ভাষা আছো বিছাৰি,
উজাগৰি ৰাতিৰ তুমি লগৰী
আঁউসীএন্ধাৰৰ তুমি জোনাকী।
নিশাৰ এন্ধাৰো দূৰ কৰে
দূৰণিৰ জোনাকীয়ে,
মনৰ এন্ধাৰ তুমি নাশিলা
মুখৰ মিচিকি হাঁহিৰে।
কাহিনী নহয় মোৰ জীৱনী
উকা কাগজতে মোৰ দিন ডায়েৰী,
তমসাই ভৰা মোৰ উকা ৰাতি
স্বপ্ন ভাঙা কিয় হঠাতে আহি?
মৰমে বেৰিব - গোলাপ ফুলিব
বিষাদ-বিষন্নই হাঁহি উঠিব,
কলিজাতে মৰমৰ কলি মেলিব
হিয়াতে প্ৰেমৰে বাঁহী বাজিব।
হৃদয়ত প্ৰেমচাকি ধিমিকি জ্বলিব
মোৰ প্ৰেম পথাৰতো বাৰিষা নামিব ।।
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ