আত্মকথা-প্ৰণৱ চক্ৰৱৰ্ত্তী

চক্ৰবেহুৰ সিপাৰেও

কোনোবাই ৰৈ আছিল,

আমাৰ চকুপানী

তেওঁলোকৰ তৃপ্তি৷

শামুকৰ খোলাত নিজক

বন্দী নকৰোঁ বুলি

কাহানিবাই শপত খাই থৈছিলো,

মনটোক নদীৰ সমান 

বিশাল কৰিব নোৱাৰিলেও

বুকুখন ডাঠ কৈ ৰাখিব শিকিছিলো৷

দুদিনমান যুদ্ধ হৈছিল

হাৰি যাওঁ বুলি ভয়ো হৈছিল,

প্ৰতিপক্ষক দুৰ্বল কৰিব পৰা

মগজু এটা জন্মসূত্ৰে আছিল বাবেই 

চক্ৰবেহুক ওফৰাই দি

এতিয়া আমিবোৰ মুক্ত...

চক্ৰবেহুৰ সিপাৰে ৰৈ থকাবোৰ

সময়ৰ গতিত নিঃসঙ্গ , নিঃচিহ্ন৷

*প্ৰেৰক- প্ৰণৱ চক্ৰৱৰ্ত্তী*

*নলবাৰী৷*