কেতিয়া আহিবা ভাৰতৰ ঘৰে ঘৰে?
বাৰে বাৰে তোমাক বৰিবলে'
আমি কৰিছোঁ পূজাৰ মহা আয়োজন।
বিষাদভৰা মন লৈ তুমি আহি উভতি যোৱাহি অহাৰ পথেৰে ; অশ্ৰু-সজল নযনযুৰি লৈ!
কাৰণ, এমুঠি অন্ন, !এখন বস্ত্ৰ আৰু এটি আশ্ৰয়ৰ বাবে
কৃষক- শ্ৰমিকৰ ঘৰত নিৰন্তৰ হাহাকাৰ!
সিহঁতৰ ভগা বেৰত ওলমি আছে
দাৰিদ্ৰৰ এক কৰুণ ছবি!
আৰু যি দ্বি-জাতি তত্ত্বই দেশক দুছেও কৰিছিল,
পুনৰাই ভাৰত মাতৃক সমাধিস্থ কৰিবলে '
কুট-ৰাজনীতিৰ ক'লা হাতোৰাত তাৰেই আখৰা চলিছে।
স্বাধীনতা তুমি কেতিয়া আহিবা?
কেতিয়া আহিবা ভাৰতৰ ঘৰে ঘৰে?
আৰু কিমান শুনিম,
কিমান শুনিম সিহঁতৰ উন্নয়নৰ ফটা ঢোল ??
এবেলি তোমাক বৰিবলে'
আমি কৰিছোঁ পূজাৰ মহা আয়োজন।
আজি সাজি কাছি ওলাই আহিছে দেশৰ জনতা,
আয়ে দিয়া গামোচা তেজত জুবুৰিয়াই লৈ
কুৰুক্ষেত্ৰ ৰণক্ষেত্ৰলৈ আগুৱাই গৈছে নৱ-জোৱান,
কৃষকৰ হাতে হাতে ধৰাল কাঁচি উঠিছে জ্বলি,
শ্ৰমিকৰ হাতুৰীৰ কোবত ভাঙিব সিহঁতৰ বুকুৰ কামিহাড় !
সৌৱা চোৱা!
নল মৰি গজালি মেলি আমাৰ কাষত থিয় হৈছে
খুদিৰাম, সুভাষচন্দ্ৰ বসু, ভগৎ সিং ,মণিৰাম দেৱান কুশল কোঁৱৰ,কনকলতা
আদি শ্বহীদৰ দল।
পৃব আকাশত উদ্ভাসিত হৈছে ৰক্ত ৰঙা সূৰুয!
এতিয়া আমি আৰু কাকো নকৰোঁ নকৰোঁ ভয়
আমি তোমাক বৰিবলে'
শত সহস্ৰ তেজৰ নৈ বৈ দিম।
তোমাক জিনিবলৈ আমি কৰিছোঁ মৃত্যুপণ !
হাঁহি হাঁহি ফাঁচিৰ মঞ্চত গাই যাম তোমাৰেই জয়গান !
নিৰ্বিচাৰে বুকু পাতি লম নিষ্ঠুৰ শোষকৰ গুলিৰ আঘাত!
তথাপি সকলো দীনতা,হীনতা , মলিনতা এৰি
হে স্বাধীনতা ,তুমি আহা আমাৰ চোতালে চোতালে
তোমাৰ কোমল চৰণ তলত বহি গাই যাম সমস্বৰে -
বন্দেমাতৰম,বন্দেমাতৰম!জয় হিন্দ, জয় হিন্দ !!
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ