ৰোমাঞ্চ, নিৰ্জনতাক সংগী কৰি ।
হওঁক এই জীৱন ছন্দ বিহীন,
নহ'লে নিজেই বিচাৰি লম মুক্তিৰ ঠাই ।
শান্ত সমীৰৰ সৈতে মোৰ প্ৰেম
কেতিয়াবা সি চঞ্চল
কেতিয়াবা কম্পিত ।
ক্লান্ত, দিশহাৰা হৈছোঁ
হোৱা নাই মাথোঁ নিসংগ ,
উৰি যোৱা চৰাই জাকে কৈ যায়-
সিহঁতৰ দৰে মইও একেই ছন্দহীন ।
ডাৱৰৰ সৈতে ভাঁহি ফুৰিছোঁ, নক্ষত্ৰবোৰৰ সৈতে নিদ্ৰা
ভ্ৰমণ তৃষ্ণাৰ মুক্তি দিবলৈ নিশাবোৰ আজি নিস্তব্ধ ।
নিবিছাৰোঁ মইও গাঢ় ক'লা অন্ধকাৰ ,
মাজে মাজে ভালপোৱাৰ সৈতে তিৰস্কাৰ ।
নাবিক হৈয়ে থাকিম মই ,
নালাগে মুকুতা-মণি
ইচ্ছা মাথোঁ লগত থাকক অন্ধকূপত সোনৰ তৰি ।।
■ মাৰ্জিনা বেগম।
বৰপেটা
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ