মই বিহীন-ৰাহুল চেতিয়া

মই যেতিয়া এই সংসাৰ

এৰি গুচি যাম

হয়তো কোনেও 

মোৰ অনুপস্থিতি অনুভৱ নকৰিব ,

আহিছে মানুহ গৈছে মানুহ 

কোনে হিচাব ৰাখিব ?

মই নাথাকিলেই 

কোনো ক্ষতি নহ'ব 

জীৱন যাত্ৰাৰ গতিপথ

শিথিল হৈ নপৰিব ।

মই নাথাকিলেও দিন ৰাতি হ’ব 

জোন বেলি তৰা ওলাই থাকিব , 

বৃষ্টি হ'ব , গছে পাত সলাব ,

ঋতু , বছৰ সলনি হ'ব 

ঠঙাল গছবোৰত

কুমলীয়া পাত ধৰিব ,

গছত বহি চৰাইয়ে গীত জুৰিব

আৰু কত যে !

আহিছিলোঁ নিৰ্বস্ত্ৰ হৈ

যামগৈ নিৰ্বস্ত্ৰ হৈ

থাকি যাব মাথোঁ কিছু কৰ্ম-কীৰ্তি...

হয়তো কোনোৱে ভাল বুলিব

কোনোৱে বদনাম কৰিব

শত্ৰুবোৰে মৃত্যুত জয়গান গাব

এইবোৰ শুনিবলৈ মোৰ সময় নাথাকিব ।।