শৰতলৈ এখন চিঠি - ৰুনু শর্মা

শাওণৰ মেঘে ঢকা আকাশৰ তলত ,

ভাদ-আহিনৰ নিৰ্মল আকাশত , 

শৰত তুমি আহিবানে

এখোজ-দুখোজকৈ ?

বানে গৰকা , ৰ'দে পোৰা পথাৰখনত , সেউতী-মালতীহঁতৰ সপোনবোৰ সিঁচি থৈ 

জিৰাব বিচাৰোঁ শৰতৰ শ্যামলী কোলাত । 

সপোনবোৰ লাহে লাহে ফুলি উঠিব 

নিত্য নতুন ভঙ্গীমাৰে ,

পঙ্কিলতাৰ আৱর্জনা সোলোকাই ,

নিৰ্মল আকাশৰ শুকুলা মেঘৰ ছাঁয়াত 

প্ৰকৃতি শ্যামলী হ'ব , 

বর্ষাই কাণে কাণে দি গ'ল

শৰতৰ বতৰা । 

শৰত তুমি আহিবা ,

আকাশত তৰাৰ ফুল বাচিবলৈ , 

মেঘৰ শুকুলা ছাদৰৰ ফাঁকেদি 

নিয়ৰৰ কণিকাই মুকুতাৰ মালা গাঠিব। 

শৰতৰ সুকোমল দলিচাতে হ'ব 

মহাপুৰুষ জনাৰ জন্ম-জয়ন্তী । 

তোমাৰ স্নিগ্ধ জোনাকৰ সুবাসত 

কঁহুৱা ফুলবোৰ ফুলি উঠিব ,

শেৱালিয়েও তলবলকৈ চকু মেলি 

কোমল দলিচা পাৰি ,

আদৰি আনিব শাৰদী ৰাণীক । 

শাৰদী ৰাণীৰ মূর্চ্ছনাত

হিয়াৰ কোনোবাখিনিত নতশিৰে আঁকোৱালি ল'ব

মহিষমর্দ্দিনী দেবী দুৰ্গা অসূৰ-নাশিনীক । 

       

✍🏻ৰুনু শর্মা ।