দুখৰ নদী (চনেট) -মাৰ্জিনা বেগম

কেঁচা শোণিতৰ চেঁচা নদী বোৱাই  

চকুলোৰ হাঁহিৰে সজাও নিজক,

কবিতাৰ ভাষাত মৌ সানি অশ্ৰুই 

সুখৰ বন্যা বিচাৰে বিষন্ন মন।

এই আশা আজি হৃদয়ৰ বাসনা 

 মনত নিদাৰুণ ভয় আৰু কন্দা ,

উভতি আহে সুখ ক্ষন্তেক সময় 

কঠোৰ হয় এই সহজ জীৱন ।

 দুখৰ গৰাহত এটুপি চকুলো 

নৈৰ সোঁতত বয় অনাদি অনন্ত ,

নাজানোঁ শেষ ক'ত এই যাত্ৰাৰ 

দুখৰ নদী স্ৰোত মাথোঁ বৈ যায় ;

উজাগৰী নিশা বুকুৰ সীয়নি ফালি 

ভাৱনাত সততে ভৰে দুখৰ নদী ।

    ✍মাৰ্জিনা বেগম।