হেৰাই যোৱাৰ নামো প্ৰেম-নিহাল গগৈ

: আজি তোমালৈ বৰকৈ মনত পৰিছে।

: কাষলৈ আহিব নোৱাৰাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি নেকি এয়া ?

: প্ৰতিশ্ৰুতি নিদিয়াকৈ থাকিব নোৱাৰি নে ?

: নিশ্চয় পাৰি। 

: তোমাৰ আক্ষেপ নহয় নেকি?

: অপেক্ষাৰত মনটোক বুজাওতে বুজাওতে আক্ষেপৰ অৰ্থ পাহৰি গ'লোঁ। 

: তোমাৰ জীৱনত মোৰ কি অস্তিত্ব নোহোৱা হ'ল?

: যিদিনালৈকে সংসাৰত মোৰ অস্তিত্ব থাকিব, তুমি মোৰ সংসাৰ হৈ থাকিবা।

: তেনেহ'লে এয়া কি ? অভিমান ?

: অভিমান তাতেই উৎপত্তি হয়; য'ত সঘনে প্ৰেমৰ আলাপ হয়। কিন্তু...

: ৰৈ দিলা যে ? আমাৰ প্ৰেম শেষ হৈ গ'ল নেকি ?

: হয়তো প্ৰেম শেষ হৈ নাযায় ! প্ৰেমাতুৰ মোহবোৰৰ বান্ধ সময়ৰ লগে লগে খোল খাই যায়।

: তুমি দেখিছো হিচাপ- নিকাচত পাকৈত হৈ গ'লা। 

: প্ৰেমহীন প্ৰতিপলৰ অংক কিমান জটিল , এবাৰ নিজে কৰি চাবা নিশ্চয় তুমিও হিচাপত পাকৈত হৈ পৰিবা।

: মোৰ মনে আজিও তোমাকে বিচাৰে। 

: যি মনে বিবেকৰ ওচৰত হাৰ মানি আঁতৰি গ'ল। পলৰীয়া মনৰ কথা মোৰ কৰ্ণগোচৰ নকৰিবা। 

: তুমি মোক ভুল বুজিছা!

: শুদ্ধখিনি দেখুৱাব পৰাকৈ তোমাৰ শক্তি জানো হ'ব ?

: এবাৰ তোমাক চাবলৈ খোজোঁ।

: দুপৰীয়া নদীৰ পাৰলৈ গৈ এবাৰ চাই আহিবা তাৰ নিসঙ্গতাত মোক বিচাৰি পাবা।

: এবাৰ মোক লগ কৰাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়া। 

: প্ৰতিশ্ৰুতি ! ৰাতিৰ আকাশত জানো সূৰ্য ওলায় !

: তাৰ মানে মই নিৰুপায়?

: দুখৰ চকুলো শুকাই যোৱাৰ পৰা আজিকালি হাঁহিলে মোৰ চকুলো সৰি পৰে গতিকে মই হাঁহিব নিবিচাৰো । কিন্তু, জানা তোমালৈও মোৰ বৰকৈ মনত পৰে।

এনেকৈয়ে গতি কৰে জীৱনাংশ কিছু প্ৰাপ্তি কিছু অপ্ৰাপ্তি কিন্তু মনত খোদিত হৈ থাকে প্ৰতিক্ষণৰ এৰাব নোৱাৰা স্মৃতি।

✍নিহাল গগৈ