কান্ত শৰীৰত নামি আহে জীৱনৰ যুঁজ
লগত লৈ আহে অজস্ৰ হতাশাৰ যাতনা।
সমস্যাৰ অতল সমুদ্ৰত
লাহে লাহে ডুবি আছোঁ মই!
চৌপাশে হৈ পৰিছে নিস্তব্ধ মৰুভূমি ।
অসহায় হৃদয়ে চিঞৰি আছে
হেজাৰ প্ৰশ্নৰ সমাধান বিচাৰি নাপায় ।
ইমান কঠিন কিয় এই জীৱন?
সৰু সৰু আশাৰে ভৰা স্বল্প সময়ত
শেষ হৈ যায় মৃত্যুৰ ওচৰত জীৱন !
ৰাতিৰ অন্ধকাৰত খিৰিকীৰ কাষত
দেখা পাওঁ চিনাকি কাৰোৰ ছাঁ,
শিহৰি উঠে দেহা
ভালদৰে উপলদ্ধি কৰি দেখো
এয়া কোনো নহয়
অকল মোহ-মায়া।
নিদ্ৰাৰ পৰা উঠি দেখো নতুন প্ৰভাত
বিচাৰি পাওঁ কেৱল শূন্যতা ।
✍️আব্দুল কাদেৰ মিঞা
কান্ত শব্দটো ক্লান্ত হ'ব যেন লাগে।
ReplyDelete