বিষাদ-আলতাব হুছেইন

বিষাক্ত ফেঁটী সাপৰ দৰে

যোৱা বছৰ দীপাৱলীৰ নিশা

তুমি মোৰ ৰঙীণ বুকুত খুঁটি

সোণসেৰীয়া সপোনবোৰ চূৰ্ণ-বিচূৰ্ণ কৰি

আঁতৰি গৈছা ক'ৰবাত হেৰাই 

 নিজ বাটেৰে গতি কৰি ।

তুমি যোৱা বাটৰে

এইবাৰৰ দীপাৱলীৰ ৰজনীত

অপাৰ সপোনলৈ বাট  চাই আছোঁ 

অভিমানবোৰ পাহৰি যদি অহা 

একেখন নৈৰ দুয়ো সেঁতু হৈ 

বাকী জীৱন উল্লাসৰে কটোৱাৰ সপোনলৈ ।

কুমলীয়া ওঁঠযুৰিৰে মিঠা হাঁহি মাৰি 

ক'ত আছা নীৰৱতাৰে বহি 

আহাচোন আকৌ আহা 

মোৰ জীৱনৰ চৌদিশে 

অন্ধকাৰে নাশ কৰা 

বাটবোৰ পোহৰাই দিয়া ।

এইবাৰ দীপাৱলীৰ নিশা

তোমাৰ অনুপস্থিতিত কটাইছোঁ 

বিষাদ-বেদনা বুকুত বান্ধি

তোমাৰ স্মৃতিবোৰ হৃদয়ঙ্গম হ'লে

ভগ্ন হৃদয়ৰ জলমলীয়া সপোনবোৰ 

বিষাদ হৈ পোখা মেলে  ।