শৰতৰ আগমন-পদুম লইং

উজাগৰী স্বপ্ন দুচকুত ভাহি অহা

সপোনৰ প্ৰিয়তমা তুমি

মৌপিয়াজনী হৈ বিলাই দিয়া 

এটি সুগন্ধ মোৰ নাসাৰন্ধ্ৰত

য'ত সাৰ পাই উঠে কবিৰ জীয়া অনুভৱ

নিয়ৰে কঁপোৱা দুবৰিত ফুলি উঠে

শেৱালিৰ শুকুলা চাদৰ ,

তুমি আহিলে জীপাল হয়

ধৰাৰ এই বোকাময় পথ

তুমি আহিলে নদীৰ নগ্ন ঢৌবোৰো

কঁহুৱা হৈ ফুলি উঠে,

তোমাৰ পৰশ পাই 

শাওণৰ পথাৰখনিও গৰ্ভৱতী হয়

কিম্বা ঢৌ খেলি ফুৰে

নীলিম আকাশত 

শুকুলা মেঘবোৰে ,

নীড়মুখী শৰালীজাকো

শাৰী পাতি উৰি যায়

সুদূৰ দিগন্তলৈ

এই দোমোজাতে নৰ্টকীজনী হৈ

সকলোৰে মন-প্ৰাণ কাঢ়ে 

দুৰ্গতিনাশিনী শাৰদীয় দুৰ্গোৎসৱে ।