ডিজিটেল-যদুমণি দাস

ডিজিটেল হৃদয়ত  মৰমৰ চাহিদা কি 

কোনে বুজিব  !

নুসুধিবা কংকীট্ সভ্যতাৰ

জন্তুমানৱৰ অনুভৱ বীজবোৰ ক'ত পায় ?

এতিয়া জীপাল নহয় 

হালধীয়া হাঁহিৰ সেই মুক্ত পথাৰখন ।

বিথ্যা চেষ্টা কিয় কৰো প্ৰতিদিনে

মনুষ্যত্বৰ সংজ্ঞা সন্ধান কৰি !

এই যে সপোনবোৰ 

আজি কালি ঘৰৰ কলিং বেলটোৰ দৰে হ'ল

কেনেবাকৈ আহি টুকুৰিয়াই গুচি যায়

জীৱনৰ দুৱাৰ মুখৰ পৰা ।

কেনেবাকৈ পৰা হ'লে 

ডিজিটেল এপ‌্‌বোৰৰ দৰে জীৱনটোকো

আপডেট কৰিলো হয় 

নহ'লে আনষ্টল কৰিলো হয়

দুখ-কষ্টৰ ভাইৰাছবোৰ ।

এই যে সমাজ সংস্কাৰৰ নামত 

সামাজিক অত্যাচাৰৰ পৰশ সানি

জীৱনৰ ওৱালপেপাৰ লগাই

একাংশ  নিৰ্মোহ দানৱে 

কিহৰ বাবে ?

কোনে  বিচাৰে এনে ডিজিটেল সমাজ

য'ত বিশ্বাসবোৰ

স্কীনশ্বত, কেমেৰা লেন্সৰ পৰ্দাত আৱদ্ধ ,

য'ত মানৱতা, দয়া আদিৰ অনুভৱৰ ফৰমেট হয় ।

তেন্তে কিয় হাবিহাস এই মানৱৰ

নতুন ভাৰছনৰ ছফ্টৱেৰ ?

নাজানো এই ডিজিটেল সভ্যতাৰে 

সুখ-শান্তি বিচাৰে ক'ত ?

মাথো এই জীৱন ডিজিটেলাইজ।