বিদায় বেলিকাত তোমাৰেই নাম-ফখৰুদ্দিন আলি আহমেদ

স্তব্দ আজি মোৰ কলম, 

লিখিবলৈ শব্দৰ অভাৱ;

কাগজৰো নাই প্ৰয়োজন, 

নাই কোনো কল্পনাৰ প্ৰভাৱ। 

চকুৰ লোতকেৰে লিখিম কবিতা, 

শব্দ হ'ব মোৰ বুকুৰ ধপ ধপনি; 

ছন্দে ছন্দে প্ৰবাহিত হ'ব য'ত, 

মাথো বিৰহ মন্দাকিনী। 

সৃষ্টি হ'ব অজস্র কবিতাৰ,

ছন্দ বিহীন শব্দৰ মায়াজাল;

মোৰ নিজস্বতাই হাবাথুৰি খাব;

হৃদয়ে মাৰিব নিতাল।

মোৰ নিগৰিত চকুলোৰ 

প্ৰতিটো টোপালে,

সাজিব কবিতাৰে শৰাই;

মোৰ নিশ্বাসৰ ঢাকনিৰে ঢাকি, 

বুকুচাতে ৰাখিম লুকুৱাই। 

মোৰ জীৱনৰ উকা পাতবোৰ, 

আকৌ এবাৰ বিচাৰি চাম;

বিদায় বেলিকাত তোমাৰেই নামটো 

তাতে মই লিখি থৈ যাম। 

✍️ফখৰুদ্দিন আলি আহমেদ