উঠে জোৱাৰ ভাঁটা
ধ্বংসকাৰী ভূঁইকপে
হঠাৎ আহি মাৰে জোকাৰণি
মনুষ্যলোক হৈ পৰে নগুৰ- নাগতি ।
তুমি যে এক ধ্বংসৰ লীলা
হঠাৎ আহি বিপৰ্য্যয় কৰা
দুখৰে সজা সুখৰ অট্টালিকা !
আৰু যে কত কিছু ....!
তোমাৰ আতংকৰ বিৰাজত
সেউজ ধৰণী হয় লণ্ডভণ্ড
গছ-বিৰিখে নাচে হালি-জালি
জৈৱজগত হয় নাভূত-নাশ্ৰুত ।
তুমি কিয় ইমান নিষ্ঠুৰ ?
তীব্ৰ গতিৰ বেগেৰে
প্ৰবল শক্তিৰ স্কেল প্ৰয়োগ কৰি
চিৰ-সুন্দৰে সুসজ্জিত কৰি ৰখা
পাহাৰ - পৰ্বত সেউজ বসুমতি
কৰি যোৱা বিধ্বংস ।
তোমাৰ ধ্বংস লীলাৰ অদ্ভুত কাণ্ড দেখি
জীৱকুলে খায় লটি-ঘটি
তুমি কিয় ইমান পাষাণ ?
নিৰ্মমতাৰে আতংকৰ বিৰাজ চলাই
যোৱা গৈ অহা বাটেৰে ধ্বংস কৰি ।
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ