স্মৃতিৰ নেপথ্যত -ৰজনী কুমাৰ ডেকা

নামদাং শিলৰ সাঁকোৰ স্মৃতিয়ে

আজি মন মোৰ বৰকৈ আমনি কৰে, 

সেই যে তুমি উৰুৱাই দিয়া

শান্তিৰ প্ৰতীক চৰাই হালৰ  কথা। 

নীল আকাশৰ মেঘৰ আঁৰত

সিহঁত অদৃশ্য হৈ পৰিছিল, 

তেতিয়া ৰিব-ৰিব সমীৰত

তোমাৰ মেঘালি চুলিটাৰি ৰিহাৰ -

সাজত বৰকৈ সজাইছিল। 

আৰু মই জুমি- জুমি চাইছিলো

তোমাৰ ৰহণক। 

হঠাৎ সৰি পৰিছিল ৰিমজিম

বৰষাৰ টোপালবোৰ, তেতিয়া তুমি

দৌৰ দিছিলা ৰং-ঘৰৰ বাকৰিলৈ। 

আৰু মই চলাথ কৰি ফুৰিছিলো

তোমাক বিচাৰি শিৱদৌল, জয় দৌল আৰু জেৰেঙা পথাৰত। 

নিমিষতে মোৰ বুকুখন গধুৰ 

হৈ পৰিছিল সেই মুহূর্তত  । 

আমি বাৰু বুৰঞ্জী গৰহা এই স্থান বোৰ সঁচাকৈ পাহৰিলো নেকি ! 

নাই এই স্মৃতিৰ বিলুপ্তি কাহানিও

হ'ব নোৱাৰে, এই স্মৃতি অপৰাজেয়। 

অৱশেষত জেৰেঙা পথাৰত

মই বিচাৰি পাইছিলো তোমাক।