মোৰ মৰম ল'বা । আশা কৰোঁ তুমি কুশলে আছা । তুমি হয়তো হঠাতে চিঠিখন পাই আচৰিত হ'বা । অৱশ্যে আচৰিত হোৱাৰে কথা । জীৱনৰ শেষ সময়লৈ তোমাৰ সৈতে থাকিম বুলি কথা দিওঁ মই কথা ৰাখিব নোৱাৰিলো । শত্ৰু পক্ষৰ আঘাতত ক্ষত- বিক্ষত হোৱা দেহৰ পৰা নিগৰি অহা কেঁচা শোণিতৰে সেয়ে লিখিব লৈছোঁ এয়া তোমালৈ বুলি মোৰ শেষ উপহাৰ ।
প্ৰিয়তমা,
তুমি হয়তো প্ৰথমত বিশ্বাসত নল'বা এই নিষ্ঠুৰ সত্য, শেষত তুমি ঠিকেই চিঞৰিবা বিশ্বাসঘাতক বুলি গালি পাৰিবা । হয় মই আজি বিশ্বাসঘাতক .... কোনখন মুখেৰে কওঁ তোমাক, খং অভিমান ভাঙিবলৈ মই আৰু তোমাৰ কাষত উভতি যাব নোৱাৰিম (?) নিয়তিৰ নিষ্ঠুৰতাত বলি হ'লো মই । সীমান্তৰ কটা তাঁৰৰ তলত পৰি আছে মোৰ নিথৰ দেহ , এই মুহুৰ্তত মোৰ কাষত কোনো নাই ।
তোমালৈ বহুত মনত পৰিছে অ' মোৰ সোণ , বাৰে বাৰে মনত পৰিছে তোমাৰ কপালৰ ৰঙা বেলিটোলৈ । জানা মোৰ বৰ ইচ্ছা আছিল তোমাৰ কোলাত মূৰ থৈ শেষ নিশ্বাস ত্যাগ কৰিবলৈ । কিন্তু মোৰ ইচ্ছা পূৰণ নহ'ল মই ইয়াতেই অন্তিম পথৰ যাত্ৰী হ'লো । মনত আছেনে তোমাৰ এক সপ্তাহ পিছতেই আমাৰ প্ৰথম বিবাহ বাৰ্ষিকী, ভাৱিছিলো এই বিশেষ দিনটোত তোমাৰ সৈতে থাকি আৰু বিশেষ কৰি তুলিম , তোমাৰ প্ৰতিটো ইচ্ছাই পুৰণ কৰিম । কিন্তু সকলো আশা ব্যাধে কাঢ়ি ল'লে । কৰ্তব্যৰ তাগিদাত বহু দূৰত আহিব লগা হ'ল তোমাৰ অভিমানেৰে ভৰা মুখখন এৰি থৈ । মনত পৰিছে বৰকৈ বিদায় বেলাত তোমাৰ দুচকুৰে বৈ অহা অশ্ৰুৰ তপত টোপালবোৰলৈ।
সূৰ্য উদয় হ'ব , পশ্চিমত মাৰ যাব , নিশাৰ আন্ধাৰে জগত তমোময় কৰিব । এই সকলোৰ মাজত নদী যিদৰে বৈ যায় মহাসিন্ধু উদ্দেশ্য , মই নোহোৱা কালত সময়ৰ সোঁতত উটি যাব নেকি তোমাৰ বুকুৰ মৰমৰ নৈখন ? প্ৰচণ্ড ৰ'দত ডেই পুৰি যোৱা সৰা পাতৰ দৰে তোমাৰ হৃদয়খনো বিষাদৰ জুইয়ে পুৰিব নেকি ? ...... বহু আশা লৈ আমি যুগ্ম জীৱনৰ পাতনি মেলিছিলোঁ, বহুত সপোন দেখিছিলোঁ , বহু কথাই আছিল তোমাক ক'বলৈ। প্ৰতিশ্ৰুতিবদ্ধ হোৱা বাটত খোজ দিব নেপাওঁতেই বৰ বেয়াকৈ উজটি পৰিলোঁ অ' । জীৱনটো কেনে মৰ্মান্তিক নহয় নে বুকু ফটা আৰ্তনাদ , অশ্ৰুবৰ্ষণত নুমাই থাকিল আশাৰ চাকি , গুলিৰ ধোৱাৰ সৈতে মিলি গ'ল আশা, সপোন সকলোবোৰ ......... আহ!! শ্বাস কষ্ট বাঢ়ি আহিছে, উশাহবোৰ লাহে লাহে চুটি হৈ আহিছে আৰু কেইমুহুৰ্তৰ পিছতেই হয়তো উশাহবোৰ বন্ধ হৈ যাব । মূৰৰ ওপৰত ৰ'দে মোৰ দেহৰ তেজ শুহি ল'ব ধৰিছে , চকুযুৰি জাপ খাই আহিছে ..........আৰু নোৱাৰি ! ... মই যে আৰু নোৱাৰিছো অ' ......
সোণ মোৰ ? নাকান্দিবা , ধৈৰ্য্য নেহেৰুৱাবা । মোক ক্ষমা কৰি দিবা । আহিব লগীয়া আমাৰ সন্তানকটোৰ বাবে এই সময়ত মই তোমাৰ কাষত থাকি সাহস হ'ব নোৱাৰিলোঁ । মই জানো মোৰ এই চিঠি পাই তুমি বলিয়া হ'বা, চিঞৰি চিঞৰি কান্দিবা কিন্তু তোমাৰ কান্দোন বন্ধ কৰিবলৈ তোমাৰ কাষত থাকিব নোৱাৰিম , মৰমৰ চুমাৰে আকোৱালী ল'ব নোৱাৰিম ।
দুখ নকৰিবা , তুমি আছা আৰু থাকিবা মোৰ হৃদয়ত সদায় । সন্তানটোক মোৰ মৰমেৰে ডাঙৰ কৰিবা । মই আকৌ আহিম এই সংসাৰৰলৈ , আমাৰ আকৌ মিলন হ'ব, সপোনৰ সোণৰ আলি বান্ধি হেঁপাহৰ ঘৰখনো সাজিম । সন্তানটোকো আমি মানুহ কৰিম .......
শেষত, আকৌ এবাৰ মোক ক্ষমা কৰি দিবা । আহিবলগীয়া মোৰ কলিজাৰ টুকুৰাটোক ভালদৰে ৰাখিবা । মিছাতে নষ্ট নকৰিবা সময়ৰ অৱস্থিতি বিষাদৰ ঢৌবোৰ সাৱটি ।
ইতি,
তোমাৰ প্ৰিয়তম ।
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ