সোঁৱৰণি - কুমকুম গগৈ

সময়বোৰ গৈ থাকে,

বৰ্তমান হৈ পৰে অতীত।

সময়ৰ লগে লগে 

ধূসৰ হৈ গৈ থাকে বহু স্মৃতি।

আকৌ ,

     মাজে সময়ে পুনৰ ঠন ধৰি উঠে

জিপাল স্মৃতিৰ বটবৃক্ষ ।

দুচকুৰ পৰ্দাত ওলমি ৰয় তোমাৰ প্ৰতিচ্ছবি।

কেতিয়াবা আহি সোঁৱৰণিয়ে,

তিয়াই যায় দুচকু;

আকৌ কেতিয়াবা

দুই ওঁঠত আঁকি দিয়ে হাঁহি।

আজি তুমিও মোৰ অতীত,

মৃত্যুৰ কেঁকোৰা চেপা দিয়া হাতে 

লৈ গ'ল তোমাক কোনোবা অজান দেশলৈ,

কিন্তু তুমি অমৰ হৈয়ে

থাকি গ'লা মোৰ হৃদয়ত ।

 

✍️কুমকুম গগৈ

     শিৱসাগৰ, অসম