শুনি আছিলো মই
পকামুৰা পথাৰ হেনো
বাৰেচহৰীয়াৰ স্থলী ।
শুনি থাঁকোতে থাঁকোতে
ঘড়ীয়ে টিক টিক কৰি
বহু সময় নিলে ঠেলি ।।
এইবাৰ ভাবিলো মনত
গুপ্তকাশীৰ বুকুৰ পৰা
পকামুৰা পথাৰলৈ যাম ।
বাৰ চহৰৰ পৰা অহা
বাৰখন নাটৰ ভাওনা
অতি হেঁপাহেৰে চাম ।।
সেই সিদ্ধান্ত লৈয়েই
নিশা বিশ্বনাথ এৰি
পকামুৰা পথাৰলৈ গ'লো ।
শত শত জনতাৰ
পদধূলা শিৰত লৈ
মই তাৰ সেৱকী হ'লো ।।
অসমৰ দশোদিশৰ
ভক্তপ্ৰাণ জনগণে
পকামুৰাত লগালেহি ভীৰ ।
একান্ত ভকতিত
নিমজ্জিত হৈ মোৰ
নিগৰিল নয়নৰ নীৰ ।।
প্ৰৱেশ দ্বাৰেৰে মঞ্চত
প্ৰৱেশি দেখা পালো
উঠিছে গায়ন বায়নৰ জোৰা ।
খোল তাল দেৱবাদ্যৰ
শবদেৰে মুখৰিত হ'ল
প্ৰসিদ্ধ পথাৰ পকামুৰা ।।
এক দুই তিনি কৰি
পঁজাৰ ক্ৰম অনুসৰি
ৰঙ বৰণৰ ভাৱৰীয়া চাই ।
ভাবিছো পুনৰ আহিম
এই পকামুৰালৈ
বাৰেচহৰীয়াৰ গীত গায় ।।
ভাৰত আৰু অসমৰ
ইতিহাসৰ পৃষ্ঠাত
নাই কোনো দলিলৰ লিখা ।
তথাপিতো পকামুৰাত
জামুগুৰিৰ জনতাই
ৰাখিছে ধৰি কৃষ্টিৰ শিখা ।।
মোৰ কলমৰ কলপেৰে
এই বাৰেচহৰীয়াৰ
লিখিম সাতোবৰণৰ গান ।
গুপ্তকাশী বিশ্বনাথৰ
বুঢ়ালুইতৰ পাৰত ৰৈ ।
আয়োজক সমিতিলৈ
সশ্ৰদ্ধ প্ৰণাম ।।
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ