বেকাৰ জীৱন-আজমত আলী

ৰাতিবোৰ গভীৰ হ’লেই

দুখ বোৰৰ উজান উঠে

জীৱনৰ নিমিলা অংকবোৰ পাতোতে ভাঙোতে

হৃদয়ৰ শুকুলা পৃষ্ঠাত

নিৰাশাৰ কজলা ডাৱৰ ভাঁহে ৷

বিফল জীৱন পথৰ

সফল পথিক মই

সুখ বুলিয়েই নিতে সাৱটি লওঁ

দুখৰ এলান্ধু ৷

হয়তো তোমাৰ দৃষ্টিত

চাৰিআলিৰ চকত বহি আদ্দা দিয়া

বেকাৰ,বেনামী ল’ৰাটো মই

সহস্ৰজনৰ উপহাস শুনিও

নীৰৱে সহি থাকিব পৰা নিৰ্লজ্জ মনৰ গৰাকী ৷

চাকৰি এটা নাই বাবেই

হয়তো তোমাৰ দৃষ্টিত মই নিষ্কৰ্মা

তুমি কি বুজিবা..........

সময়ৰ প্ৰতাৰণা ৷

কাৰণো বুকুত আছে.........

বেকাৰ জীৱন জিজ্ঞাসা

তুমি ভবাৰ দৰে

মইতো নহয় ডাষ্টবিনৰ আৱৰ্জনা ৷

চিগাৰেটৰ ধোঁৱাৰে ক’লা কৰা

দুই ওঁঠৰ ভাজত লুকুৱাই ৰাখোঁ

চাৰ্টিফিকেটত সীমাবদ্ধ ডিগ্ৰীবোৰৰ বিষন্নতা ৷

কেতিয়াবা পঢ়ি চাবা

বেকাৰ ল’ৰাটোৰ দুচকুৰ সপোন বিলাসিতা

গণি চাবা

জীৱনত একো এটা কৰিব নোৱাৰি

আপোনজনকো হেৰুৱাই পেলোৱাৰ দুখত

বুকু ভেদি নিগৰি অহা

অপ্ৰাপ্তিৰ হুমুনিয়াহ

      

      ✍️আজমত আলী