অতীত মাধুৰী-ৰিমাশ্ৰী কোচ ৰাজবংশী

কেতিয়াবা অতীত সোঁৱৰণিৰ বৰষুণজাকত বৰ বেয়াকৈ তিতো,

পুনৰ অতীতলৈ ঘূৰি যাব খোজোঁ ।

অলপ সুখ আৰু শান্তি বিচাৰি

উভতি যাওঁ মই অহা বাটেৰেই,

অতীতৰ মেদিনীলৈ ।

মোৰো এটি সুন্দৰ অতীত আছিল,জানা!

আছিল হাজাৰ-বিজাৰ সপোন আৰু বহুতো আশা। 

অতীতত মোৰ আছিল এটি উজ্জ্বল ভৱিষ্যত,

আৰু ভৱিষ্যতত ৰ'ব এটি সুন্দৰ অতীত

কিয়নো মোৰ বৰ্তমান যে ধুৱলী-কুঁৱলী ।

স্মৃতিৰ বোকোচাত উঠি কেতিয়াবা ফুৰিবলৈ যাওঁ অতীতলৈ ,

আকৌ স্বপ্নৰ বোকোচাত উঠি কেতিয়াবা যাওঁ ভৱিষ্যতলৈ ।

কেতিয়াবা এই জীৱন নদীখনি পাৰ হ'ব বিচাৰোঁ,

অন্ধকাৰ বৰ্তমানৰ পৰা পলাই হাত সাৰিব খোজোঁ,

কিন্তু ক'ত যাম মই? 

মই যে দিশহাৰা ।

নালাগে মোক বৰ্তমানক,

পুনৰ উভতাই লাগে সেই সুমধুৰ স্মৃতিৰে পৰিপূৰ্ণ সোণালী অতীতক ।

      

                     ✍🏻ৰিমাশ্ৰী কোচ-ৰাজবংশী

                        দশম শ্ৰেণী

                        ঢকৱাখনা

                         লখিমপুৰ