কিন্তু লিখিবলৈ বিচাৰি পোৱা নাই কোনো কাব্যিক ভাষা ।
শব্দবোৰে দেখোন মোৰ লগত লুকা-ভাকু খেলে,
যেতিয়া মোৰ অনুভৱী হৃদয়ে তুলিকা ধৰে ।
স্নিগ্ধ আকাশত দেখোঁ তৰাৰ মেলা,
ডাৱৰৰ আঁৰে আঁৰে লুকা-ভাকু খেলা ।
চন্দ্ৰমাই পোহৰেৰে মোৰ হিয়াত দিলেহি আবিৰ সানি ,
প্ৰকৃতিৰ মায়াত গ'লোঁ আপোন পাহৰি।
নিশাৰ আকাশত তিৰবিৰাই থকা তৰাবোৰৰ মাজে মাজে বিচাৰোঁ আপোনত্ব ,
পৃথিৱীত নিজৰ অস্তিত্ব।
নিশাৰ আন্ধাৰতো বিচাৰি ফুৰোঁ
পোহৰৰ এধানি,
কাৰণ, মই যে স্বপ্ন সন্ধানী ।
মত্যতে দেখা পাওঁ দেৱতাৰ ধৰ্ম,
মত্যতে চিনি পাওঁ দানৱৰ কাৰ্য ।
আপোন মানুহবোৰে যেতিয়া মোৰ জীৱনক লৈ হেতালি খেলে ,
নিঃসংগতাই এতিয়া মোৰ একমাত্ৰ সংগী হৈ পৰে ।
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ