নাৰী- মাৰ্জিনা বেগম

দেখিছা নে তুমি ?

এগৰাকী নাৰীৰ জীৱন যুদ্ধ ,

যিমানেই দেখিবা সিমানেই আচৰিত হ'বা !

কেতিয়াবা প্ৰেমালয় জুৰিটিৰ পাৰত 

কেতিয়াবা তোমাৰ গৃহ লক্ষ্মী ভাৰ্য্যা ৰূপত 

আৰু কেতিয়াবা দেখা পাবা 

মমতাময়ী মাতৃত্বৰ স্নেহে উথলি উঠা ।

তুমি বাৰু বুজানে ?

নাৰী মনে কি বিচাৰে,

মুক্ত আকাশত মুকলি মনে 

ডেউকা মেলি উৰিব খোজে ,

অব্যক্ততাৰ আন্ধাৰত লুকুৱা 

ইচ্ছা শক্তি তেজত থাকে মিহলি ।

নাৰী-পুৰুষৰ দৃষ্টিত 

নাই ভেদা-ভেদ ,

বিশ্বৰ যি মহান 

সৃষ্টি চিৰ কল্যাণকৰ 

এহাতে নাৰী আনহাতে পুৰুষৰ গঢ় ।

বিশ্বত যি আহিল পাপ- তাপ-শোক  

বেদনাৰ অশ্ৰু নদী,

এহাতে কঢ়িয়াই আনিলে পুৰুষ 

আনহাতে নাৰী ।

কোনে কৰে তোমাক হেয় জ্ঞান 

নৰকী নাৰী বুলি ?

উত্তৰ তোমাৰ হাতত এয়া-

আদি পাপ নহয় যে নাৰী !