তুমি জানো আহি পাইছা কেতিয়াবা?
নালাগে আহিব তুমি , নোৱাৰিবা ,
মোৰ এই শুকান মৰুভূমিত জীৱন কটাবলৈ ,
কণ্টক বনেৰে পৰিপূৰ্ণ এই মৰুভূমিত সহ্য কৰিব নোৱাৰিবা তুমি অত্যন্ত গৰম আৰু ঠাণ্ডা ।
মোৰো ইয়াত থাকিবলৈ একেবাৰে মন নাই ,জানা
কিন্তু উপায় নাই অঃ ,
মই যে এজন পথভ্ৰষ্ট পথিক ।
এই বিশাল মৰুভূমিৰ মাজত ঘূৰি ফুৰোঁ মৰীচিকাৰ পম খেদি,
নাই কোনো মোৰ সহযাত্ৰী।
নিঃসংগ, নিৰ্জন আৰু নিৰৱেই মোৰ একমাত্ৰ সংগী ।
দূৰৈৰ পৰা ৰঙা গোলাপ দেখি আহিছিলোঁ দৌৰি এপাহ ছিঙিম বুলি ,
কিন্তু মায়াবী মৰুভূমিত আহি দেখোঁ নাই কোনো গোলাপৰ পাহি ।
এইয়া আছিল কেৱল মৰীচিকাৰ ধেমালি।
কেতিয়াবা চিঞৰি চিঞৰি কান্দো,
কিন্তু নাই মোৰ কোনো দিবলৈ সহাঁৰি।
সদায় বুকুত এটি আশা বান্ধি লৈ ফুৰোঁ ,
যে মইয়ো পাম মোৰ পথৰ সন্ধানটি।
সজাম জীৱনটোক নতুন ৰঙেৰে,
তাতে আঁকিম ছবি তোমাৰ আৰু মোৰে ।
মই যে এজন পথভ্ৰষ্ট পথিক...
✍🏻ৰিমাশ্ৰী কোচ-ৰাজবংশী
দশম শ্ৰেণী
ঢকুৱাখনা
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ