মই দেখা সূৰ্য্যটোও গলিছিল দিনে দিনে-সুশান্ত দাস

অশান্ত প্ৰহৰৰ অৰ্তনাদ শুনিছিলোঁ 

লুকা-ভাকু খেলা জোনৰ আঁৰত 

তপত অগ্নিসম 

জ্বালামুখী বিস্ফোৰণত 

লাভাৰ নৈ বৈ আহিছিল 

ডাৱৰীয়া আকাশৰ মাজেৰে, 

পাছত বন্ধু এজনে খবৰ দিছিল আকাশৰ আকৰ্ষণ গলিছে , 

ততালিকে মাৰ কাষত গৈ 

চিঞৰি আছিলোঁ

“ আই ! বিপদে বীণা বজাই 

সময়ৰ উপাসা নাই...” 

মায়ে নিৰ্ভীকে উত্তৰ দিছিল 

“ সোণ, আকাশৰ সেই বেলিটো গলে পলে পলে 

তোৰ-মোৰ কথা চিন্তা নকৰে কোনো কালে ” 

মই আচৰিত হৈছিলোঁ 

তৎক্ষণাৎ ! 

নীলমণিয়ে চিঞৰি উঠিছিল 

“ সূৰ্য্য হেনো নামি আহে এই নদীয়েদি ” 

◾সুশান্ত দাস, শিৱসাগৰ