দেউকণ-ফাৰুকুদ্দিন আহমেদ

“দেউতা ৰʼবা মই তোমাৰ লগতে যাওঁ।”

বাপুকণৰ ছুটিৰ পিছতে ঘৰমুৱা হʼবলৈ ধৰা দেউতাক বিদ্যালয় গেটখনৰ অলপ যাওঁতেই বাপুকণে পিছৰ পৰা মাত লগায়। সি ঠেলাখনত বহিব লয়হে, তেনেতে দেউতাকে কাষতে বান্ধি থোৱা বস্তাটো পাৰি দিয়ে।

     “মোৰ এই পৰিস্থিতিৰ ধূলি তোৰ গাত নালাগক।”

                 ◾ ফাৰুকুদ্দিন আহমেদ