সন্ধিয়া-শিল্পী দাস

ৰঙা বেলিটিয়ে বিদায় ল'লে

আকৌ কালি আহিম বুলি কয়,

ক'লা পোছাক পৰিধান কৰি

সন্ধিয়াক আঁকোৱালি লয়।

মৃদু মলয়া শান্ত বতাহজাক

নীৰৱতাৰে ভাঁহি আহে,

দুখৰ ছাঁ লৈয়ো যেন

আধাৰত জোনে হাঁহে।

অদ্ভুত এক সৌন্দৰ্য্যময়

কলা আৱৰণে সাজিছে,

চৰাইবোৰেও উতাল-মাতালে

সুখৰ আনন্দত নাচিছে।

জোনাকীয়ে পোহৰ বিলোৱাই

হালি- জালি খেলে,

আবেগিকময় হৃদয়ে মোৰ

প্ৰেমৰ পাহি মেলে।

গভীৰতাৰে মায়াত পৰোঁ

প্ৰকৃত প্ৰেমিকজনৰ,

প্ৰকাশ কৰিব আগ্ৰহী হওঁ

গোপনীয় কথাবোৰ মনৰ।

ৰং সানিছে হৃদয়ত

সন্ধিয়াৰ আগমনে,

দিৱসৰ অন্তিমে আহে 

মোৰ প্ৰিয় মহুৰ্ত প্ৰতিদিনে।