প্ৰিয়তমা -ফাৰুক হুছেইন

অজান পখীটি হৈ উৰি ফুৰা

     মন পদুলিত ডেউকা মেলি,

         ৰং বিৰঙৰ খেলা কৰা উলাহত;

কতবাৰ যে বাট চাওঁ

    পুখুৰীৰ পাৰত নীৰৱে বহি

        সময় কৰোঁ পাৰ মিলনৰ হেঁপাহত।

তোমাক ভালপোৱা কথাষাৰ

     বন্ধুৰ আগত কৈ পঠিওৱাত

        ভয়াতুৰ বুলি উপহাস নকৰিবা;

হৃদয় কোণত থকা মৰম

   যতনাই ৰাখিছোঁ তোমাৰ বাবে

      কেতিয়ানো সহাঁৰি দিবা?

তুমিও মোৰ দৰেই নেকি?

   উথলি উঠা মৰমৰ ভাষাবোৰ,

      কওঁ নকওঁ কৈ ৰাখিছা বহু দিনলৈ;

অকপটে হিয়া উজাৰি বিচাৰোঁ ক'ব 

    দিবা জানো সহাঁৰি আমাৰ প্ৰেমক?

       অবিৰাম ভাৱে অনন্ত কাললৈ।

সৌ সিদিনাখন কাৰ লগত

   ফুৰিছিলা ঘূৰি গ্ৰন্থ মেলাৰ বিপনীৰ দোকানে দোকানে

     সেইদিনা আকাশখন খহিছিল মোৰ বাবে;

কিন্তু সি জানো আপোন হিয়াৰ?

     মোতকৈ অধিক আৰু হ'বই নোৱাৰে

        তুমি প্ৰিয়তমা কেৱল মোৰ বাবে।