বিদায় বেলা- নয়নপ্ৰিঞ্চ ভৰালী

এৰি দে মোক খুলি তোৰ বুকুৰ শিকলিডাল

নাকান্দিবি ,নাহাৰিবি মোৰ বিদায় বেলাত

চকুহাল শুকানে ৰাখ, বুকুৰ দুৱাৰ জপাই ৰাখ 

তুলসীৰ তলত চাকি জ্বলাই ৰাখ ।

বাটচ'ৰাত মোকেই মনত পেলাই নাকান্দিবি তই,

তোৰ বাবে সদায় আছো তোৰ‌ আশে-পাশে মই ।

কিমান মোক আচলেৰে মেৰিয়াই ৰাখিবি তই?

সুৰুঙা পালে ওলাই যাম অসীমলে মই,

বেদনাৰে ভৰা তোৰ কলিজাক

ৰিঙিয়াই যাম মই বিদায় বেলাত;

চিঠি লিখিম আকাশৰ তৰাৰে

এৰি দিম তোৰ বুকুত বৰশী বাবলে।

ৰক্ত কণিকাৰ মাজে মাজে‌ মোৰ হাঁহিটো বয় আছে ,

কিয় নিদিলি মোৰ হাঁহি মোৰ দুহাততে,

বাউলি আশাবোৰ আজিও 

সাঁচি ৰাখিচ কিয় বাৰু?

ওলাই যাব দে বুকুৰ পৰা অশ্ৰু-অঞ্জলি,

তোৰেই মাটিত হাহিছিলো 

তোৰেই মাটিত হেৰাই   গ'লো

নাকান্দিবি ,নাহাৰিবি মোৰ বিদায় বেলাত।

           ✍️নয়নপ্ৰিঞ্চ ভৰালী

            শুৱালকুছি