সময় ••দেইজী কাৰ্খ বৰদলৈ

এটা সময় আছিল,,

যʼত সুন্দৰ সুন্দৰ

সপোন দেখিছিলোঁ।।

কিন্তু,এটা সময় আহিল

যেতিয়া ভাল লগা সপোনবোৰ 

মনলৈ নহা হʼল;

আবেগ বোৰ , অনুভূতি বোৰ

পৰ্য বসিত হʼল শুকান

বালি চাপৰিলৈ।

জীৱনটো কোনো এক

 নিৰ্দিষ্ট বৃত্তৰ ভিতৰত 

আবদ্ধ হৈ পৰিল ; 

ঠিক যেন 

একুৰিয়ামত বন্দী মাছ।

শৈশৱৰ পৰাই যি

গতিময়তা লাভ

কৰিছিলোঁ,,

জীৱনৰ

আধাবাটতে সেই

গতিময়তা হেৰুৱাই পেলালো।