তুমি মোৰ হৃদয়ৰ দাপোন••নাছিৰ আহমেদ

হে বন্ধু! সঁচাই যদি তুমি যাবাগৈ,

ইমান মৰম কিয় ঢালি দিলা ?

এতিয়া গভীৰ ৰাতি হ’লেই

হৃদয়ৰ খিৰিকী খুলি দিওঁ ,

জানোচা এজাক বৰষুণে মোক তিঁয়াই দিয়ে

তোমাৰ স্মৃতিৰ সুৱাস মেলি দি ।

আৰু মোৰ মস্তিষ্কৰ স্নায়ুপটত ভাঁহি ভাঁহি যায় , 

তোমাৰ নিজহাতে দীঘে-পথালিকৈ অঁকা 

কমলাৰঙী, সেউজবুলীয়া, ৰঙচুৱা আলোকচিত্ৰ।

তুমিযে মোৰ হৃদয়ৰ দাপোন! 

 তুমিয়েই মোৰ আপোন আপোন!

হে বন্ধু! সঁচাই যদি তুমি যাবাগৈ

ইমান মৰম কিয় ঢালি দিলা ?

মই চাতক পক্ষীৰ দৰে ডেউকা কোবাই কোবাই ,

 ইডালৰ পৰা সিডাললৈ উৰি ফুৰোঁ অনাই - বনাই , 

   " বৃষ্টি দে---------বৃষ্টি দে--------বৃষ্টি দে ----------"    

  যি বাটেৰে তুমি গৈছা , 

আহিবা নেকি আকৌ দুনাই ? 

আৰু তোমাৰ এক বিন্দু প্ৰেম-বৰষুণ দিবা ঢালি ! 

মই  আকৌ বৃন্ত্যচ্যুত হওঁ এজোপা বটবৃক্ষৰ দৰে।

বিচ্ছেদৰ কৰুণ-গাঁথা গাও, তোমাক বিচাৰি সখী!

হে বন্ধু ! সঁচাই যদি তুমি যাবাগৈ

ইমান মৰম কিয় ঢালি দিলা ?

হৃদয়ৰ খিৰিকী খুলি দিওঁ ;

এবাৰ আহা না , আহা না উলটি

মোৰ জীৱন নৈৰ ঘাটে ঘাটে , 

আশাৰ তৰী বাই বাই!

মোৰ বুকুত ঢালি দিয়া  এজাক মেঘালী বৰষুণ ;

মই তোমাৰ মৰমতে পমি যাওঁ,মমৰ দৰে গলি যাওঁ!

তুমি যে মোৰ হৃদয়ৰ দাপোন!

তুমিয়েই মোৰ আপোন আপোন!

✍️নাছিৰ আহমেদ, গোৱালপাৰা