ধূসৰিত স্মৃতি••দিপশিখা ৰাজকোঁৱৰ

দিনবোৰ পাৰ হৈ গৈছে এদিন দুদিনকৈ

নিজকে যেন হেৰুৱাই পেলাইছো।

ক'ৰবাত যেন থমকি ৰৈছে

মোৰ সপোনবোৰ আৰু আশাবোৰ তোমাৰ অবিহনে।

অতীতক পাহৰি বৰ্তমানতে 

জীৱন সোণালী কৰিম বুলি

 ভাবিওচোন সক্ষম হোৱা নাই মই।

ক'ৰবাত নহয় ক'ৰবাত তোমাৰ ,

প্ৰতিটো স্মৃতিয়ে আহি লুকাভাকু খেলে

বিশ্বাসেই নহয় চোন দেউতা, 

তুমি যে মোৰ কাষত নাই

এইযে মৰম শব্দটো ! 

সকলোৱে মৰম কৰিলেও, 

দেউতাৰ মৰম জানো কোনোবাই  দিব পাৰিব ! 

তুমিয়েই কোৱা ।

নিথৰুৱা মন আৰু ভাগৰুৱা শৰীৰটোৱে, 

আগুৱাই যাব পৰা নাই দেউতা 

ধূসৰিত তোমাৰ স্মৃতিয়ে 

বৰকৈ আমনি কৰে অকলশৰীয়া পৰত ।

কেতিয়াবা যে তোমাৰ

শুকান মৰিশালীটোলৈ চাই কও , 

দেউতা মোক তোমাৰ মৰম লাগে।

তোমাৰ সাহস লাগে আৰু

তোমাক মোৰ কাষত লাগে

তুমি শুনি নোপোৱা নেকি? 

বেয়া পাইছোঁ দেউতা

তুমি মোৰ অভিমান বুজি নোপোৱা ।