খেতিয়ক••ৰজনী কুমাৰ ডেকা

ককাইদেউ তোৰ পৰিশ্ৰমৰ অন্তত 

আমি বোৰ  শক্তি পাঁও ,

অন্যথা  আমিবোৰ হয়তো  মঙহ-ভোজী  হব লাগিল হেতেন  ৷

ককাইদেউ তোৰ জীৱনটো  বৰ 

কষ্টকৰ হয় ৷

প্ৰসৰ ৰ'দ অথবা ধাৰাসাৰ বৰষুণ ,

উভয়ে তোৰ বাধাৰ প্ৰাচীৰ  ,

তথাপি তই সেইবোৰ নেওচিব পাৰ 

সঁচাকৈ এটা যন্ত্ৰতকৈও তই শক্তিশালি যন্ত্ৰ ৷

কান্ধত নাঙল , মূৰত জাপি লগত

আছে বলধ গৰু-হাল ,

এই দৃশ্য যেন প্ৰকৃতিৰ এক শান্তিৰ

দৃশ্য ৷

খৰাং অথবা বান উভয়ে তোৰ 

পৰম শত্ৰু ,

তোৰ পৰিশ্ৰমৰ বলতে পথাৰ খনে

সেউজ আৰু সোণোৱালী দুটি

বৰণ ধৰে ৷

ককাইদেউ তোৰ কান্ধত ডাঙৰী খন  সৰু সৰু আলিৰে 

বেলি লহিওৱা পলত  ঘৰলৈ বুলি  লোৱা বাট বৰ মনোৰম দৃশ্য ৷

জেঠৰ পৰশ পালে তোৰ 

উগুল-থুগুল লাগে ,আকৌ আঘোণৰ পৰশে শৰীৰ

সোণালী বৰণ ধৰে।