স্নিগ্ধপ্ৰিয়া-সূৰজ বৰগোঁহাই

কালি ৰাতি ছোৱালী এজনী 

মোৰ সূৰ্য ফুলা বাগিচালৈ আহিছিল

মোৰ সূৰ্যমুখী চকুযুৰিত

শীতল এন্ধাৰ শৰতৰ শেৱালীৰ সুৰভি সানি দিছিল।

স্নিগ্ধ এন্ধাৰে সাৱতি মোক 

শুৱাই দিছিল কোমল সেউজী বনৰ ওপৰত

তাইৰ চকুযুৰিত দেখিছিলোঁ

হেজাৰ জোনৰ মায়া ভৰা পোহৰ

মোৰ শব্দ প্ৰেমিক তেজৰ তন্দ্ৰুৱে তন্দ্ৰুৱে

উঠিছিল অপ্ৰতিম জোৱাৰ।

ইয়াৰ আগতে এনেকুৱা কেতিয়াও 

মোৰ অনুভৱ হোৱা নাছিল

মোক যে তাই

মই নজনাকৈয়ে ভাল পায়! 

বিশ্বাস হোৱা নাছিল

দুহাতত দেখিলোঁ

ষষ্ঠ শ্ৰেণীৰ মোৰ হাতৰ আখৰৰ কবিতা

আৰু 

তাইৰ নাম থলোঁ "ৰজনীগন্ধা "

মই যদি দিনত ফুলোঁ

তাই ৰাতি....

দুয়ো দুয়োৰে উশাহ- নিশাহ হৈ পৰিলোঁ.....।

এটি সন্ধি ক্ষণ স্বাক্ষৰিত হৈ ৰ'ল

সূৰ্যটো হেৰাইছিল গভীৰ অৰণ্যৰ মাজত

আৰু চন্দ্ৰটো ওলাইছিল ৰামধেনু আকাশৰ পৰা 

নাম থলোঁ "স্নিগ্ধ প্ৰিয়া"...।