স্থানীয় ব্ৰহ্ম পূৰাণত উল্লেখ থকা মতে অনুমানিক ছয়শ শতাব্দীৰ মধ্য ভাগত সোম ৰাজবংশৰ ৰজা ললাট ইন্দু কেশৰীয়ে প্ৰথমবাৰৰ বাবে নিৰ্মাণ কৰা এই সুবিশাল শিৱ মন্দিৰটোৰ নিৰ্মাণ সমুহ কৰিছিল বাৰশ খ্ৰীষ্টাব্দত গংগা ৰাজ বংশৰ কেইবাজনো ৰজাই। মন্দিৰৰ ভিতৰত থকা সুবৃহৎ শিৱ লিংগটো হেনো প্ৰথমতে এডাল সুবিশাল আম গছৰ তলত উদ্ধাৰ হোৱাৰ পাছত সেই স্থানৰ নাম একাম্ৰা ক্ষেত্ৰ ( এতিয়াৰ ভুৱনেশ্বৰ) বুলি পৰিচিত হৈ পৰিছিল।
কথিত আছে যে এঘাৰশ শতিকাত ৰজা যযাতি কেশৰীয়ে পোনপ্ৰথমবাৰৰ বাবে লিংগৰাজ মন্দিৰত পান-তামোল আগবঢ়াই পূজা সেৱা কৰাৰ পৰাই হিন্দুৱে দেৱীৰ পূজা উপাসনাত তামোল পাণ আগবঢ়োৱাৰ নিয়ম নীতি পালন কৰা হৈছিল। আমাৰ জগতগুৰু শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱে চাগে ভাৰতবৰ্ষৰ পবিত্ৰ তীৰ্থস্থান দৰ্শন কৰি আহি আমাৰ অসমীয়া সমাজৰ নামঘৰত গুৱাপাণ আগবঢ়োৱাৰ ৰীতি নীতিৰ সৃষ্টি কৰিছিল বুলি ভৱাৰথল থাকিব পাৰে ।
পিছে বিগত পাঁচ বছৰৰ পাছত কালি সন্ধিয়া দৰ্শন কৰা জগন্নাথ মহাপ্ৰভুৰ মন্দিৰ আৰু আজি পুৱাই দৰ্শন কৰা লিংগৰাজ মন্দিৰৰ ফুমাৰি ভাত খাব পৰা চাফ-চিকুন প্ৰাংগনৰ পৰা দূৰ দূৰণিলৈ ফুল-তুলসী, ধূপ-দীপৰ দোকান, দালাল আৰু পাণ্ডা-পূজাৰী এজনকো নেদেখি আচৰিত হৈ পৰিছিল। পূৰ্বতে বহুত বাৰ জগন্নাথ মন্দিৰৰ প্ৰাংগনত সোমাইয়েই কেতবোৰ পাণ্ডাৰ ধূৰ্তামি দেখি ভিতৰি ভিতৰি ক্ষুণ্ণ হৈ পৰিছিলোঁ। সেয়েহে মনৰ অনুসন্ধিৎসা দূৰ কৰিবলৈ উৰিষ্যাৰ সহকৰ্মী এজনক কথাটো সোধাত তেওঁ ক'লে, উৰিষ্যাৰ চৰকাৰে তীৰ্থ যাত্রীৰ সুবিধাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি আৰু যাতে কোনো ঠগ-প্ৰবঞ্চকে তেওঁলোকক জোৰজুলুম কৰিব নোৱাৰে সেইবাবে সকলো তীৰ্থস্থানৰ পাঁচশ মিটাৰ পৰিসৰৰ ভিতৰত সকলো ধৰণৰ ব্যক্তিগত ব্যবসায়িক প্ৰতিষ্ঠান বন্ধ কৰিছে । লগতে চৰকাৰী পঞ্জীয়ন ভুক্ত পূজাৰীক পূজা পাঠৰ অনুমতি দিছে । লগতে চি চি টিভি যোগে তেওঁলোকৰ গতিবিধি লক্ষ্য ৰাখে । কথাখিনি শুনি মনতে ভাবিলোঁ আমাৰ পৰ্বত বাসিনী মা কামাখ্যাৰ শক্তিপীঠত এনে শান্তিময় পৰিবেশ দেখাৰ সৌভাগ্য ঘটিব নে ? আমাৰ চৰকাৰেও এনেধৰণৰ কিছু আগভাগ লবনে?
বিঃ দ্ৰঃ ভুৱনেশ্বৰৰ বিমান বন্দৰত বহি বহি লিখি যুগুতালোঁ ।
জয় মা কামাখ্যে বৰদেঃ নীল পৰ্বত বাসিনী।।
ধন্যবাদেৰে-
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ