অনুভৱৰ কলম - সমৰেন্দ্ৰ হালৈ

হাহিঁবোৰ হয়তো স্বাভাৱিক আছিল ,

অন্ধকাৰ ৰাত্ৰি , পোহৰত তত নাছিল ,

 জীৱন য'ত , শীৰ্ষত ফুলাম আছিল ।

 ই কোমল, যদিও কাঁইটে বিন্ধিছিল  ।

তোমাৰ বুকুৰ ফেৰেঙনিত জিলিকাই 

 মেঘবোৰ গৰ্জ্জে , অব্যাহত ভাৱ বৰ্ষাই,

 অব্যক্ত ভাষাৰ সম্ভাৰ ,ভিন্নস্বাদ সৰকায়।

প্ৰলোভিত মনে , ঘামত লোতক লগায়। 

মোৰ সপোনবোৰ , ধূসৰিত আকাশখনত 

বিস্তাৰিত ধূমকেতু সদৃৃশ , প্ৰায়েই বেজাৰখনত, 

আস্ফালন মনোনীত , যাত্ৰাৰ অংশীদাৰত ,

ডাঠ ৰঙৰ সমাহাৰ, জিলমিলাই অস্তিত্ব বিদায়ত ।

যুগান্ত সময়ত , মনত হয়তো ভাৱ গজিছিল 

 কিছু অসংলগ্ন কণিকাৰ , আয়ুস ও টুটিছিল, 

 যাত্ৰাৰ প্ৰলোভনত ,জ্ঞান হেৰুৱাইছিল 

হিতোপদেশ মনত, হওঁক ঢেঁকী কোবাইছিল  ।।

     ✍️সমৰেন্দ্ৰ হালৈ