মনৰ ভাৱ প্ৰকাশ কৰা আপোন সখী ।
কবিয়ে কবিতাক জন্ম দিয়ে ,
কবিতা হ'লেহে আকৌ কবি ওপজে ।
দুয়ো দুয়োকে মাতৃ ৰূপে জন্ম দি
পিতৃ ৰূপে পালন কৰে ।
এটা ভাল কবিতাই কবিক
সুদূৰপ্ৰসাৰী কৰি তোলে ।
অসংখ্য ভাৱনাক কবিয়ে
কবিতাৰ ৰূপ দিয়ে ।
অসংখ্য ভাৱ বহন কৰা কবিতাই
পাঠকৰ মন মোহে ।
কবিতাৰ অবিহনে কবি
বঠা বিহীন নাওৰ দৰে,
কবি অবিহনে কবিতা আকৌ
শলিতা বিহীন চাকিৰ দৰে ।
কবি আৰু কবিতাৰ মাজত আছে
গভীৰ সম্পৰ্ক,
দুয়ো দুয়োৰে অবিহনে
অস্তিত্বই শূণ্য ।
কবি মৰি গ'লে
কবিতাই বিনাব,
কবিতা নোহোৱা হ'লে
কবিয়ে কান্দিব ।
আজীৱন পৰস্পৰৰ
আপোন হৈ ৰ'ব ।
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ