পিছদিনা ৰাতিপুৱা ২৭ কি.মি. দূৰত অৱস্থিত অগৰাতলি ৰেঞ্জেৰে আমাৰ গাড়ী অগ্ৰসৰ হৈছিল । এই যাত্ৰাটো আগৰ দৰেই একে আছিল যদিও ইয়াত বিভিন্ন দেশী-বিদেশী চৰাইৰ পয়োভৰ বেছিকৈ দেখা গৈছিল । বিশেষকৈ জাক জাক পৰিভ্ৰমী চৰাইবোৰে মুক্ত মনেৰে বিলৰ পানীত অথবা মাটিত থকাৰ দৃশ্যই পৰ্যটকৰ দৃষ্টি আকৰ্ষণ কৰিছিল । আমাৰ গাড়ী-চালকে তাত দেখা পোৱা বিভিন্ন প্ৰজাতিৰ চৰাইবোৰৰ নাম কৈ গৈছিল । তেওঁ কৈছিল যে পৰ্যটকসকলৰ ভিতৰত বিশেষকৈ বিদেশী পৰ্যটকসকলে অলপো হাই-উৰুমি নকৰাকৈ এই চৰাইবোৰ আৰু অন্যান্য পশু-পক্ষীৰ ফটো তোলাত ব্যস্ত থাকে । অৱশ্যে পিছৰবাৰো বাঘৰ উপস্থিতি পৰিলক্ষিত নহ'ল । গাড়ী-চালকে কোৱামতে বাঘ সাধাৰণতে সন্ধিয়া ৪/৫ মান বজাতহে পোৱা যায় । দিনৰ ভাগত তেনেকৈ দেখা পোৱা নাযায় । বাঘ সচৰাচৰ কিছুমান নিদিষ্ট অঞ্চলতহে অহা-যোৱা কৰা দেখা যায় । সেয়ে বহুলোকে বাঘ চাবলৈ খাপ পিটি থাকে । কিন্তু সদায় বাঘ চাবলৈ পাব বুলিও আশা কৰিব নোৱাৰি ।ইয়াৰ বাবে কেতিয়াবা এসপ্তাহ বা ১০ দিন পৰ্যন্ত অপেক্ষা কৰিব লগা হয় । কিছুমান বিদেশী টিভি চেনেলৰ ফটোগ্ৰাফাৰসকলে বহু কষ্ট কৰি বাঘৰ ফটো সংগ্ৰহ কৰে বুলি জানিব পৰা গৈছে । এইদৰে প্ৰায় দুঘণ্টামান ফুৰি পুনৰ হোটেললৈ ঘূৰি আহিছিলোঁ
।
হোটেলত কিছু সময় থাকি পুনৰ আটাইয়ে অখিল গগৈৰ অৰ্কিডৰ উদ্যানলৈ গৈছিলোঁ । এইখন আচলতে কেৱল অৰ্কিডৰ উদ্যানয়েই নহয় ,ইয়াৰ লগত জড়িত হৈ আছে অসমৰ বিভিন্ন জাতি-উপজাতিৰ সংস্কৃতি । ইয়াত অসমৰ বিভিন্ন জাতি-উপজাতিৰ সাঁজপাৰ,কুটিৰ শিল্পৰ সংগ্ৰহালয় ,বনৌষধি আৰু সেইবিলাক পৰ্যটকক ভালদৰে বুজাই দিবলৈ যথেষ্ট সংখ্যক লোকক নিযুক্ত কৰা হৈছে । ইয়াৰ ফলত বহু নিৱনুৱা যুৱক-যুৱতীয়ে সংস্থাপনৰ সুবিধা পাইছে আৰু প্ৰায় আটাইখিনিয়েই খিলঞ্জীয়া লোক । আচলতে ভালদৰে গোটেইখিনি নিৰীক্ষণ কৰিবলৈ হ'লে গোটেই দিনটোৰ প্ৰয়োজন হয়।
অৰ্কিড উদ্যানৰ পৰা ঘূৰি আহি পুনৰ মধ্য অংশ সামৰি লোৱা কঁহৰা ৰেঞ্জেৰে অভয়াৰণ্যৰ মাজলৈ সোমাই গৈছিলোঁ । কিছু দূৰ যোৱাৰ পিছত এটা ঘৰৰ সন্মুখত তিনিটা গড়সহ তিনিজন নিৰাপত্তাৰক্ষীৰ মূৰ্ত্তি দেখা পাইছিলোঁ । আমাৰ গাড়ী চালকে জনাইছিল যে মাননীয় অসমৰ মুখ্যমন্ত্ৰী ডঃ হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাৰ দূৰদৰ্শী নেতৃত্বত অসম চৰকাৰে মজুত থকা ২৪৭৯ টা গড়ৰ খৰ্গ জুইৰ শিখাত জাপি দি সংগ্ৰহ কৰা ছাইৰ সহায়ত অসমৰ গড়ক নিস্বাৰ্থভাৱে ৰক্ষা কৰাসকলৰ প্ৰচেষ্টাক অমৰ কৰি এই তিনিটা গড় সৃষ্টি কৰা হৈছিল । এই কথা তাত থকা ফলকত উল্লেখ আছিল।
ইয়াৰ পিছত আমি আগুৱাই গৈ আছিলোঁ । পথৰ কাষত ঠায়ে ঠায়ে হৰিণ, গড়, বান্দৰ, বনৰীয়া গাহৰি, বনৰীয়া ম'হ আৰু ঈগল, তেলিয়াসাৰেং ,কণামুচৰি ইত্যাদি নানা জীৱ-জন্তু তথা চৰাই-চিৰিকতি , কাছ দেখিবলৈ পোৱা গৈছিল । এইদৰে কিছু দূৰ যোৱাৰ পিছত পথৰ ওপৰত হঠাৎ এটা বনৰীয়া ম'হ দেখিবলৈ পাইছিলোঁ । প্ৰকাণ্ড শিঙৰ ম'হটো দেখি প্ৰথম অৱস্থাত অলপ ভয় লাগিছিল আৰু লগে লগেই গৈ থকা জীপসমূহ অলপ আঁতৰত ৰখাই দি দূৰৰ পৰাই ম'হটো নিৰীক্ষণ কৰি আছিল । প্ৰায় ১০ মিনিটমানৰ পিছত ম'হটো পথটো পাৰ হৈ গুচি গৈছিল । ইয়াৰ পিছত আমি কহৰাত থকা সম্পৰ্কীয় দাদা এজনৰ ঘৰলৈ ফুৰিবলৈ গৈছিলোঁ । তেখেতেই আমাৰ পৰিয়ালটোৰ বাবে পিছদিনা হাতী চাফাৰী কৰিবলৈ সুবিধা কৰি দিছিল ।
তৃতীয় দিনা অৰ্থাৎ ৩০ ডিচেম্বৰ তাৰিখে ৰাতিপুৱাই হাতী চাফাৰীৰ বাবে বাগৰি ৰেঞ্জত উপস্থিত হৈছিলোঁ আৰু টিকট কাটি হাতীত উঠিবলৈ সাজু হৈছিলোঁ । বাগৰি ৰেঞ্জত মুঠ ৩৫ টা হাতী আছে আৰু এই হাতীত উঠিবলৈ যথেষ্ট সংখ্যক মানুহ গোট খাইছিল । হাতীত উঠিলে অতি ওচৰৰ পৰাই গড় চাব পাৰি । সেয়ে গড় চোৱাৰ লগে লগে হাতীত উঠাৰ অভিজ্ঞতাও হৈছিল ।ইয়াৰ পিছত গোটেই কেইটা পৰিয়াল মিলি ওচৰতে থকা কাকগোঁসনী থানলৈ গৈছিলোঁ আৰু তাৰ পিছতে আমি ঘৰলৈ ঘূৰি আহিছিলোঁ ।
নমস্কাৰ স্বাগতম জনাইছোঁ আপোনাক । লেখাটো বা সংখ্যাটো পঢ়ি কেনেকুৱা পাইছে তলত কমেন্ট বক্সত লিখি আমাক জনাবলৈ নাপাহৰিব । লগতে লেখাটোৰ তলত দিয়া হোৱাটচএপ, ফেচবুক বুটামত টিপি লেখাটো আপোনাৰ শুভাংকাশী সকলৰ সৈতে শ্বেয়াৰ কৰি দিব । ধন্যবাদ