হাঁহিমুখীয়া ভিখাৰীজনী -হীৰামণি দহোটীয়া

জলীয়া অংশযুক্ত লৈ দুচকুত

নিঁথৰ দেহাটিৰে

ৰৈ থকা ভিখাৰীজনী আকৌ

লগ পাব। 

সেই একেই ঠাইডোখৰতে

য'ত এৰাই চলিবলৈ অহৰহ বিচৰা হৈছিল। 

হাজাৰ হাজাৰ মানুহ সেই বাটেৰে

অহা- যোৱা কৰি থাকিব। 

বহুতে হয়তো নানান ধৰণৰ প্রশ্নওঁ কৰিব

ইয়াৰ আঁৰৰ কাহিনী কি? 

ভিখাৰীজনীয়ে মিচিকীয়া হাঁহিৰে

কয় পেলাব -

নুবুজিবা তুমি বাদ দিয়া। মোক এনেদৰে থাকিবলৈ দিয়া। 

তেওঁ ভালদৰে বুজে এই জগতত

কাৰোৱে আপোন হ'ব নোৱাৰে আৰু

ক'লেই যেনিবা তেওঁৰ দুখ-কষ্টখিনি আঁতৰাব পাৰিবনে? 

কেতিয়াবা অশ্ৰুগ্ৰন্থিৰ পৰা নিগৰি অহা

লুণীয়া অশ্ৰু জোৰকৈ ধৰি ৰাখি অকৃত্রিম হাঁহিৰে ৰৈ থাকিব। 

সেই বাটতে লগ পাব হাঁহিমুখীয়া ভিখাৰীজনী নিঁথৰ দেহাটিৰে।।