শূণ্যৰ কোলাত বদনামী পদুম-জিতু ৰাজ

উন্মুক্ত ফাগুনৰ ৰঙা ৰঙচুৱাৰ মাজত

তোমাক দেখিছিলোঁ, 

নিস্তব্ধ হাবিৰ এটি কোণত

দূৰণিৰ বৃক্ষৰ হেঙুলী ছাঁত

সোণ বৰণীয়া হৈ জিলিকি থকা 

তুমি যেন এটি নক্ষত্ৰ ।

ফাগুনৰ ৰঙৰ মাজত তোমাৰ

গাল দুখন গুলপীয়া হৈ থাকে,

যেন গুলপীয়া পদুমৰ কলি ।

চাৰিওফালে কেৱল শূণ্য,

সেই শূণ্যৰ কোলাত 

তুমি যেন এটি পদুম ফুল

শূণ্যৰ কোলাত পদুম ফুল ।

নিসংগতাই আৱৰি ধৰা চৌপাশ

ধূলি-বালিয়ে চানি ধৰিছে,

শূণ্যতাৰ উমান পায়

পদুমৰ কলি সদৃশ তোমাৰ দেহ আঁচোৰিবলৈ

তেজপিয়া বাঘবোৰ আগবাঢ়ি আহিছে ।

গুলপীয়া ৰঙবোৰ আঁচোৰি

তোমাৰ দেহ ৰক্তাত্ব কৰি পেলালে,

তোমাৰ নৰম দেহৰ কেঁচা মাংসক লৈ

সিহঁতে বৰ আমোদ কৰিলে ।

চাৰিওফালে কেৱল শূণ্যই শূণ্য 

তোমাৰ চিঞৰত শূণ্যতাবোৰ

কোলাহল হৈ পৰিল,

আৰু সেই শূণ্যৰ কোলাত

তুমি হৈ পৰিলা

এটি বদনামী পদুম,

শূণ্যৰ কোলাত বদনামী পদুম।