কোমল ঘাঁহনিত খোজকঢ়াৰ আনন্দ
ঘাঁহনিবোৰ বুঢ়া নহয়
বুঢ়া হ’ব মোৰ খোজৰ লহৰ৷
আকৌ এটি মিঠা সন্ধিয়া পালোঁ
চিকিমিকি এন্ধাৰত জিলিকিব দুচকুত তৰা
তৰাবোৰে সদাই মোক চাই ৰ’ব
নেদেখা হ’ব মোৰ দুচকুৱে সিহঁতক
যেতিয়া মোৰ লাখুটিডালে খোজ কাঢ়িব৷
আকৌ এটি গভীৰ নিশা পালোঁ
সপোনৰ নিশাই মোক বিশ্বব্ৰহ্মাণ্ড ফুৰাই
এদিন এৰি যাব মোক সপোনে
মোৰ আৰু কেতিয়াও ৰাতি নুপুৱাব৷
ৰঞ্জিত শৰ্মাৰ - শেষ ৰাতিপুৱা কবিতাটো পঢ়ি ভাল লাগিছে । আগলৈ আৰু এনেকুৱা কবিতা পাম বুলি আশা ৰাখিলোঁ ।
ReplyDelete