অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি

মোৰ সপোনৰ পৃথিৱীখনি য'ত প্ৰস্ফুটিত হ'ব আশাৰ ৰেঙণি ,  নিৰাশাৰ বাট ভেদি সপোনে চুব শিখৰৰ সৰগখনি । মোৰ সপোনৰ পৃথিৱীখনি য'ত  বিৰাজিত হ'ব চিৰকা

অকাট্য এই কথাটো যে “যুগৰ পৰিৱৰ্তন নহয়” চাওঁতে চাওঁতে এটা বছৰ পলকতে যাবলৈ হয়।। কিমান গতিশীল এই সময় গতিশীল মানৱী জীৱন, বছৰৰ স্মৃতিক সজীৱ কৰে সুহৃদ সময়ৰ

( সত্য ঘটনাৰ আলম লৈ ) ১৯৮৫ চনৰ ফ্ৰেব্ৰুৱাৰী মাহৰ কাহিনী ৷ কাইলৈ স্কুলত পতা সৰস্বতী পূজাক লৈ জয়ৰামহঁতৰ গাত আনন্দৰ সীমা নাই ৷ ৰাতিপুৱাই পাঁচজন গুৱাহাটীল

ৰাজ-প্ৰাসাদত  এফালে আছে  বহুত বঁটা  বহুত বাহন  সেইবোৰ সকলোৱে দেখা পায় ।  ৰাজ-প্ৰাসাদত  আনফালে আছে  বহুত গুলী বহুত বাৰুদ  সেইবোৰ লুকাই থোৱা থাকে  সহজতে দেখা পোৱা ন

তোমাৰ চকুযুৰিয়েই  মোৰ সপোন আছিল চিনাকি হোৱাৰ দিনৰ পৰাই ।। এটি-দুটিকৈ সপোনেও মালা গুঠিছিল প্ৰেমে গজালি মেলা ক্ষণৰ পৰা এটি-দুটি তৰাৰ সাধুকথা ।। তোমাৰ অবিহনে

আউল নোহোৱা জীৱনৰ মসৃণতা , পাইছোঁ , চাইছোঁ , হাঁহিছোঁ হয় আমি কৰুণ পুতলা , অপ্ৰাপ্তিৰ জপনা খুলি পৈশাচিক আনন্দ লাভৰ বাবে পথৰ দাঁতিত বহি শুনিছোঁ মানুহৰ আমানৱীয়

পলাশীৰ যুদ্ধ আছিল বংগৰ নৱাব আৰু তেওঁৰ ফ্ৰান্স মিত্ৰ সকলৰ বিৰুদ্ধে ব্ৰিটিছ ইষ্ট ইণ্ডিয়া কোম্পানীৰ এক সিদ্ধান্তকাৰী বিজয় যিয়ে বংগত ব্ৰিটিছ ইষ্ট ইণ্ডি

হঠাতে মনৰ কৰণি খুলি নীলা আকাশৰ তলত বছৰৰ বিদায় ক্ষণত পাহাৰ খন চাই থাকোতে এটা গানৰ কলি মনত পৰিল । সেই চিৰসেউজ পুৰণি গীত । গায়ক কোন আছিল, গীতিকাৰ কোন আ

পুৱতি পুৱাৰ ঠাণ্ডা বতাহ জাকে কপাই যোৱা  দেহাটোক উম দিবলৈ কাষতে থকা তগৰৰ চাদৰখন টানি আনি ৰমাকান্তই নিচিন্ত হৈ শুই পৰিল।হঠাৎ তগৰৰ খিলখিলাই উঠা হাঁহিত সা

১/অসমৰ খাজুৰাহো বুলি পৰিচিত মন্দিৰটোৰ নাম কি? উত্তৰ- মদন কামদেৱ। ২/ ভাৰতৰ ৰাষ্ট্ৰপতি পদত অধিষ্ঠিত প্ৰথম অসমীয়া গৰাকীৰ নাম কি? উত্তৰ- ফকৰুদ্দিন আলি আহমেদ

১/ আজিৰ দিনটোতে ১৯০০ চনৰ প্ৰখ্যাত লেখক অস্কাৰ  ৱাইল্ডৰ মৃত্যু হয়। ২/১৮৫৮ চনৰ আজিৰ দিনটোতে ভাৰতীয় উদ্ভিদ বিজ্ঞানী জগদীশ চন্দ্ৰ বসুৰ জন্ম হয়। ৩/ ১৯৬৮ চ

অপৰিপক্কতাৰ হাকোটাৰে একত্ৰিত  অপৈণত কঁঠালৰ দৰে শব্দবোৰ পকাৰ পৰিবৰ্তে ক'লা পৰি গেলিছে  দেখাক দেখি হেচুকিলেও  গ্ৰাহক বিমুখ  যাৰ ৰঙ ৰূপ ৰসে নাই  স্ব জাতিত

এটা অসংলগ্ন কবিতাৰ সন্ধানত    ৰৈ গ'লোঁ তোমাৰ কাষত। কেতিয়াবা হাঁহি দিছোঁ কেতিয়াবা    সেমেকি উঠে মোৰ দুচকু। ইটোৰ পিছত সিটো অসংলগ্ন   মোৰ কিছুমান কথা ক

এজাক কোলাহলৰ আশাত বন্দী, অপেক্ষা আব্দাৰৰ দীঘলীয়া অপেক্ষা নিচুকনি মাতৰ।  পুনৰ অপেক্ষা পুনৰ আশাহত.. কোলাহলবোৰ যান্ত্ৰিক মাতবোৰ কঠিন৷ তথাপিও অপেক্ষা জীৱন এনেকুৱাই..

মই অফিচটোলৈ সোমাই গৈ দৰ্জাৰ আয়নাৰ ফাকেৰে চাই অফিচাৰজন অইন মানুহৰ সৈতে ব্যস্ত থকা বাবে বাহিৰৰ ওৱেটিং ৰুমটোতে অলপ সময় অপেক্ষা কৰোঁ বুলি বহিবলৈ চকু ঘূৰ

নিৰৱ অথচ স্পষ্ট   মোৰ বাবে নিজান সন্ধ্যাবোৰ সৌন্দৰ্য্যৰ সন্ধান পাওঁ নিৰৱতাৰ ক্ষণবোৰত অপ্লাৱিতা হৈ বৈ যাওঁ নিৰৱতাৰ গভীৰতালৈ। নিৰৱতাৰ সময়বোৰত   মোৰ নিজান ন

মৰমৰ মালতী মৰম ল'বি । অৱশ্যে তোক মৰম লবলৈ কোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই। কিয়নো মোৰ মৰমবোৰ সদায়ে তোৰ হৈয়ে আছে আৰু থাকিব। মোৰ ভালেই। আশা কৰোঁ পৰমেশ্বৰে তোকো

এৰা-পৰলীয়া ঘৰটোৱে নিহপালী দিব বহুযোজন দূৰৈত একোখন মুখে গোপনে উচ্চাৰিব 'তেজ ধুলে উটে , মঙহ ধুলে নুটে' অকৰ্মণ্যতাৰ জোকটোৱে মোৰ অতসোপা তেজ শোহে ! বা

তাই ভাবিছিল প্ৰতিবাৰৰ দৰেই এইবাৰো তেওঁ নিজেই উভতি আহি ছৰি ক'ব আৰু তাই পুনৰ ক্ষমা কৰি বুকুত চপাই ল'ব। কিন্তু শ্বপিংমলত পত্নীৰ সৈতে তেওঁক দেখা

মইটো সৌ সোঁৱনশিৰি নৈ পাৰৰ  গাভৰু ছোৱালী ,  ৰিণিকি ৰিণিকি জিলিকি থকা  বালিচয়বোৰত দেখা পাওঁ  হিয়াৰ মুকুতা জিল মিল নি।  আঠুমূৰৰ কলাফুলত মেখেলা আৰু বুক

২৭ ডিচেম্বৰ (ইংৰাজী: 27 December) দিনটো গ্ৰেগৰিয়ান বৰ্ষপঞ্জী অনুসাৰে বছৰৰ ৩৬১ তম (অধিবৰ্ষত ৩৬২ তম) দিন। বছৰটো শেষ হ’বলৈ এই দিনৰ পৰা মুঠ ৪টা দিন বাকী

পৃথিৱীত বসবাস কৰা জীৱকুলৰ ভিতৰত মানুহকে শ্ৰেষ্ঠ বুলি গন্য কৰা হৈছে । কাৰণ ইতৰ প্ৰাণী সমূহৰ জ্ঞান, বুদ্ধি,বিবেক নাই । সিহঁতে শুৱা, খোৱা আৰু সন্তান জন্

এবুকু বিষাদ সাবটি উজাগৰি নিশা পাৰ কৰিছোঁ‌ কাহিলি পুৱাতে উঠি জীৱন যুদ্ধৰ বাবে সাজু হওঁ‌ অ' বোপাই খোৱা নোখোৱাৰ মাজতে মাৰাথান দৌৰত ভাগ লওঁ‌ কলঘৰৰ বিঙুলৰ

আঘোণৰ সোণোৱালী পথাৰে মাতে ৰিঙিয়াই আহ ঐ জীয়ৰী-বোৱাৰী , ডেকা- গাভৰু পিতাইৰ পৰিশ্ৰমৰ সোণগুটি লখিমীবোৰ আনোগৈ চপায় । ৰঙিলী , পমিলীৰ আলফুলীয়া দুহাতৰ পৰশ লাগি

অজানিতে দীঘল হৈছিল সেই বাট য’ত তোমাৰ সোঁহাতৰ আঙুলিত ওলমি আছিল মোৰ বাওঁহাত, সময় তেতিয়া চুটি হৈছিল অথচ সেই সময় আছিল ভীষণ প্ৰিয়৷ আজিও প্ৰিয় সেই সময় একেই আছে আৱেগ

<b> ২৬ ডিচেম্বৰ</b>  ( ইংৰাজী :  26 December ) দিনটো  গ্ৰেগৰিয়ান বৰ্ষপঞ্জী  অনুসাৰে  বছৰ ৰ ৩৬০ তম ( অধিবৰ্ষ ত ৩৬১ তম)  দিন । বছৰটো শেষ হ’বলৈ এই দিনৰ পৰা মুঠ ৫টা দিন বাকী

আচলতে ৰহস্য ক'ৰবাত থাকে জানিবলৈ ইচ্ছা থাকিলে,  অনুসন্ধিৎসু মন এটি লাগে। মানুহজনক কোনে হত্যা কৰিলে ওপৰে ওপৰে কোনেও নাজানে, চি বি আইৰ তদন্ততহে  আচল সত্য ধ

হয় পোপা , আৰু কি জানে আমি পিতৃ- মাতৃৱেও পুত্ৰ- জী বুলি ভাবিব লাগিব, তেহে মনে বিচৰা ঘৰ এখন পোৱা যায় । তাত সকলোৰে অৰিহণাৰ প্ৰয়োজন। হয় নয়ন দা নিমিষাই ক&#

ঘৰত ল'ৰা আৰু বোৱাৰীৰ আলোচনা চলি আছে। বুজিব পৰা নাই অণিমাই। কেইমাহমান হ'ল বুকুত পেচমেকাৰ লগাইছে। এতিয়া অণিমা সম্পূৰ্ণ ৰেষ্টত থাকিব লাগিব। মাকক

যৌতুক প্ৰথা এক সামাজিক ব্যাধি। অতীজৰে পৰা সমগ্ৰ দেশ,ৰাজ্য তথা প্ৰচলিত সমাজখনত বিভিন্ন জাতি-জনগোষ্ঠী, সম্প্ৰদায়ৰ মাজত প্ৰতীয়মান হিচাপে পৰিগণিত হৈ আহিছ

(১)  নিজকে কেতিয়াবা ভাগ্যবান বুলি ভাবোনে? ইমান ধুনীয়া পৃথিৱীলৈ মা-দেউতাই আনিলে। কৃতজ্ঞ।মা-দেউতা। কিন্তু কেতিয়াবা ই ওলোটা। কিয়নো পৃথিৱীলৈ আহি একো কৰ

এবাৰেই দেখিছিলো তেওঁক  বহুবাৰ দেখাৰ দৰে , দুচকুত অনন্ত বিশালতা ... বকুল কোমল ওঁঠজুৰিত  শীতৰ নিঁয়ৰৰ দৰে বিৰিঙিছিল     বিন্দু বিন্দু মহাসাগৰীয় ঢৌ  মেঘবৰণ আকাশ

সৰু সৰু কথাবোৰ যে বৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ সেই কথা প্লাৱন বৰুৱাই ভালকৈ জানে । এই ধৰক মটৰ চাইকেল খন চলাওতে হেলমেট পৰিধান কৰা কথাটোৰ দৰে ।       এই বোৰ কথাকৈ মানু

পুৱাই খোজকাঢ়িবলৈ ওলাই যোৱা নিহায়ে  জুৰিয়া শালিকী হালক দেখি মনটো উৎফুল্লিত হৈ পৰিল  । অৱশেষত  আশা কৰাৰ মতে তাই জীৱনসংগী পাবলৈ সক্ষম হ'ল । ইফালে আজি

অৰুণিমা বাৰে বাৰে সন্দেহৰ বলি হ'ব লগা হয়। কাৰণ তাইৰ এটাই ভুল যে তাই  সততা আৰু সৰলতাৰে সকলোৰে লগত খোলা অন্তৰেৰে কথা পাতে― কোনো স্বাৰ্থ নথকাকৈ।

২০২০ চনৰ চেপ্তেম্বৰ মাহৰ ১১ চেপ্তেম্বৰ দিনাখন মোৰ কন্যা শ্ৰেয়াংশীয়ে এখন ছবি আঁকি মোক কিবা লিখিব দিলে। ছবিখন আছিল এটা নিৰীহ এন্দুৰৰ পোৱালি । এন্দুৰ প

ৰাতিয়ে কথা কʼলে তৰাবোৰ ফুল হৈ আকাশত ফুলে নৈৰ পাৰৰ জোনাকীবোৰ বননিলৈ নামে বেদনাই যেতিয়া সপোনক বিচাৰি ফুৰে তৰাফুলৰ মাজে মাজে নিজান ৰাতিৰ কবিতাবোৰে তেতিয়া চকু

নদীৰ পানী নদীয়ে আহি নদীয়ে নদীয়ে গ'লে সেই নদীৰ কথা কোনেও নকয় । লাগিলে নদন-বদন হওক , শস্য-শ্যামলী হওক গঢ়ি উঠক হাট-বজাৰ নগৰ-চহৰ এই নদীৰ পাৰত । নদীয়ে

<b> ✍️ডাঃ মৃন্ময় কুমাৰ নাথ</b> <b>                       টংলা গ্রাম্য চিকিৎসালয়।</b> জীৱনত ডাঙৰ বা বিখ্যাত হােৱাৰ সপােন সকলােৱে দেখে । কিন্তু এই সপােন দিঠকত পৰিণত কৰিব

তগৰৰ শাহুয়েকে জুইকুৰা  ধৰিবলৈ লৈ উচ্‌প খাই উঠিল । পাছফালৰ পৰা যেন তগৰে আই বুলি মাতিছে । মানুহ জনীয়ে পাছফালে উভতি চায় বিষাদৰ হুমুনিয়াহ কাঢ়ি জুইশালৰ কাষ

কৃত্ৰিমতাই চুব নোৱাৰা মানুহজন । কৃত্ৰিমতাই চুব নোৱাৰা মানুহজন ।  আধুনিকতাই ভুলাব নোৱাৰা মানুহজন । আধুনিক জাক্‌-জমকতাৰ মাজত নিজক বিলীন কৰি নিজৰ শিপাডাল পা