অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি

অৰুণ ইয়াতে উদয় হয় চৰণ চুই ইয়াতে সেৱা লয়, জোনাকৰ অভিজাত সন্ধ্যা ইয়াতে উপভোগ হয় । অনিৰুদ্ধ গতিৰ মন আছে , মধুৰ মাদকতাৰ সোৱাদ আছে , আশাৰ পৰিধি ইয়াতে বাঢ়ে অনুভৱ ই

ডৰিয়লি ফাগুনৰ উপত্যকাত মই এজন উপভোক্তা ধূলিয়লি পথৰ লঙঠা বিৰিখ মুকুতাৰ আবেলিত শিমলু পলাশৰ প্ৰেম কঁহুৱাৰ হাঁহিত মদাৰৰ ৰসাল যৌৱন বৰ্ণিল ফাগুনৰ এটি আলফুলিয়া

অসমৰ জনজাতিসকলৰ মাজত ঘাইকৈ প্ৰচলিত ধান, চাউল আদি বনা বা খুন্দা কাঠৰ বা লোৰ এবিধ সঁজুলি। সাধাৰণতে ঢেঁকীৰ খুৱলিৰ (ঢেঁকীৰে ধান বনা বা শস্য খুন্দা শিল বা

স্বাধীন বুলি ভাবিও আজিৰ নাৰী স্বাধীন হ’ব পৰা নাই৷ স্ব-অধীন অর্থাৎ নিজেই নিজৰ অধীন৷ নিজে স্বাধীন হ’বলৈ হ’লে পোনতে নিজকে শিক্ষিত কৰি ল’ব লাগিব৷ কেতিয়াবা

শেষ হোৱাৰ উপক্ৰম হৈছে শীতৰ হিংসাত্মক আক্ৰমণ ৰুগ্ন আই আৰু নীহালিৰ  মাজনিশা অবৈধ উৎসৱৰ আয়োজন। গাভৰু পথাৰৰ বুকুত  এতিয়া বলিছে ধূসৰ ধূলিৰ ঢল। পৰাশৰ ৰং সানি  আবেল

অপ্ৰয়োজনীয় ভাৱৰ মায়াত সোমাই পৰিছিলো, দিঠকৰ বাট হেৰুৱাই অচিন সাগৰত ডুব গৈছিলো। পাহৰি পেলাইছিলো সেই বাস্তৱ য'ত সকলো স্থিৰ আৰু সুস্পষ্ট, পৰিছন্ন আৰু সুমধ

আমাৰ মৰমবোৰ বৰষাৰ টোপালৰ দৰে কেতিয়াবা অভিমান কৰি আকাশৰ মেঘ হৈ বহু দূৰলৈ গুচি যায় । আকৌ,কেতিয়াবা আমাৰ কাষলৈ নামি আহে , আমাৰ সপোনবোৰো জীপাল হৈ উঠে । আশাবোৰ ফু

ওখ-চাপৰ, অকোৱা-পকোৱা  অচিন বাটেৰে বাট বুলি থাকোতে ,,,,,, হঠাৎ এদিন পৰিচিত হৈছিলো তোমাৰ সৈতে ,,,, নাজানো সেই পৰিচয়ক কি নাম দিম ? প্ৰেম নে বন্ধুত্বৰ ? প্ৰেমে

মৰম দিলেহে মৰম পায় ।  মৰম এনেকুৱা এটা অনুভূতি যাক মাত্ৰ হেৰাই গলেহে উপলব্ধি কৰিব পাৰি ।  মানুহৰ পৰা মৰম পাই থাকিলে মৰমৰ অনুভৱ কৰিব নোৱাৰি , কিন্তু মানুহ

কৌতুক #লখন বে ৰাতিপুৱা টেকেলা মাকে  টেকেলাক কিতাপ পঢ়াইছে   এনেধৰণে। টেকেলা মাক- বোপা,,, Aফৰ, B ফৰ ,,,,,,একেবাৰে Hফৰ লৈকে যিখিনি জানা সেইখিনি লিখাচোন। মই

‌   প্ৰতিশ্ৰুতি ------------------- ব্যাকুল আজি মন মগজু ভ্ৰমৰ দৰেই শব্দকোষ ৰ মাজত, তোমাৰ স্বচ্ছতাক বিচাৰিছোঁ। মই কেৱল তোমাৰ প্ৰেমিকাই নহয়; অনুৰাগীও হ'ব

নুশুনো মই বাঁহীৰ মাত - -- -- - -- - - - - -- - - --   টংকেশ্বৰ পাঠৰী। গোলাঘাট। নিজানত ক'ৰবাৰ বাঁহী এটা বাজি আছে, ওৰে ৰাতি মোৰ বুকুলৈ  শেলবোৰ মাৰিছে । মই

ফাগুনীৰ আলি আই লিগাংত বসন্তৰো নৱ যৌৱন   যেন মন-প্রান তুলি যোৱা এক উত্তাল নৃত্যৰ লয়লাসত উপভোগ কৰিলো ফাগুনৰ প্রথম বৰষুনজাক।  ফাগুনৰ প্রথম বৰষুণজাকত তিতিলো। অন

চাৰিদিন আগত অজয়ৰ মানিবেগটো চুৰি হ'ল ৷ বেগটোৰ লগতে ড্ৰাইভিং লাইচেন্স,  পান কাৰ্ড , ক্ৰেডিট কাৰ্ড, ডেবিট কাৰ্ড আৰু নগদ পাঁচ হাজাৰ টকাৰ গ'ল ৷ ইফ

মানুহৰ চুলিৰ ৰং সাধাৰণতে ক'লা । এই কথাটোৰ বাবে দায়ী হল মেলানিন নামৰ এক পিগমেন্ট । এই পিগমেন্টবিধ শৰীৰেই সংশ্লেষণ কৰে । বয়স বাহিলে যেতিয়া শৰীৰৰ মেল

🖋️<b><i> মানস প্ৰতীম মালী । </i></b> <b><i> ঠিকনা :- বৰিহাট , মিৰ্জা </i></b> শ্ৰদ্ধাৰ ভূপেন হাজৰিকাদেৱৰ এটি জনপ্ৰিয় গান  মানুহে মানুহৰ বাবে  যদিহে অকনো নাভাৱে  অকনো সহানুভূতিৰে ভাবিব কো

হাজাৰ বছৰ ধৰি ব্ৰিটিছ চাহাবৰ গোলামী চেহেৰা এতিয়াও আছে আই পিতাইৰ দেহত চিমনিৰ ধোঁৱা লাগি বৰণ সলোৱা কাপোৰ জোৰৰ গোন্ধই স্পৰ্শ কৰে জীয়া সপোন বোৰ চুৰমাৰ হ&#

পদ্মশ্ৰী হ'ল ভাৰত চৰকাৰে প্ৰদান কৰা চতুৰ্থ সৰ্বোচ্চ অসামৰিক সন্মান | বাণিজ্য, সাহিত্য, বিজ্ঞান, ক্ৰীড়া, সমাজসেৱাৰ লগতে কলা-সংস্কৃতিৰ ক্ষেত্ৰত উল্

তুমি মোক   বেয়া পোৱা              মই  জানো      তুমি মোক   ঘৃণ কৰা              মই  জানো ।   তোমাৰ প্ৰেমৰ পৰশত মোক      ধন্য হ'বলৈ নিদিয়া          সে

" চাৰ আপুনি ৰেষ্ট লৈ আহঁক ইয়াত আমি চম্ভালি ল'ম যোৱা দুদিনত আপুনি ঘৰলৈ নাম মাত্ৰহে গৈছে,"।  ডি, এছ পি, বৰাই মোক অনুৰোধ কৰিলে । তেওঁ কোৱ

ক্ষণে ক্ষণে বৈ যায়  জীৱনৰ দীৰ্ঘশ্বাস ভালপোৱাৰ বন্ধনত  বন্দী হয় মন অটল বুকুৰ গহবৰত  প্ৰেয়সীয়ে খেলা কৰে প্ৰেম হৃদয়ত জমা কৰি লৈ  জীয়াই থাকিব বিচাৰে য'ত পৃথিৱ

ধাৰাল দাঁতেৰে     চিৰাচিৰ কৰি খাই    বুকুৰ কোমল কঠীয়া।।    পুৱা -- গধুলি   সুবিধা পালেই   সতীত্ব হৰণ কৰে।।   কল , দৈৰ টেকেলী   গৈছে বুলি   দলিয়াই দিয়ে   ব

মোৰ অস্থিৰ মনত নিবিড় মৰমৰ বান্ধোন তুমি মোৰ পৰা বহু দূৰৈত । মোৰ ৰিক্ত হৃদয়ে  বাৰে বাৰে কয় অহাই হ'লে তুমি  মোৰ কাষলে' জানা ক'ত কথা ভাষাৰ সফুঁৰা মেলি

এক পেঞ্চিলৰ ৰং সানি মানুহজনে আজি চিত্ৰ আঁকিছে, চিত্ৰ ভোকৰ তৰণি নোপোৱা দিনৰ, চিত্ৰ মানৱতাৰে অংকিত জীৱনৰ, চিত্ৰ জীৱনৰ জয় ধ্বনি ভাষণৰ! চিত্ৰ পথাৰৰ সেউজীয়া গুটি

মই ফাগুন ভালপাঁও  ফাগুন অহাৰ সময়তে  তোমাৰ সৈতে মোৰ গোপন বাৰ্তালাপ। তোমাৰ ঘৰৰ পৰা মোৰ পদূলিলৈ শিমলুবুলীয়া এটা দীঘল বাট। শিমলু ফুলবোৰ দেখুৱাই তুমি কৈছিলা  অহ

সময়ৰ দৈন্যতাত বহু কথাই ৰৈ যায় ক'ব পৰাকৈ হেৰুৱা অতীত বৰ্তমানৰ চাকনৈয়াত ধূসৰিত ভৱিষ্যত, সময় পালেই ক'ম, আহিবা তুমিও  কোনোবা শীতাৰ্ত গধূলি নতুবা

তোমাৰ হাঁহিয়ে কৰিছে আমনি, বাৰে বাৰে একোকে নামানি। প্ৰতিতো পল যেন তুমি তুমি লগা... সেই মধূৰ ক্ষণ..., কৃষ্ণচূড়াৰ তলত বহি , তোমাক কল্পনা কৰা কথাবোৰে... বাৰে ব

আপুনি মাজে সময়ে আহি থাকিব, মাজে সময়ে নহয় সঘনাই আহি থাকিব। নাজানো কিয় আপুনি আহিলেই প্ৰকৃতিয়ে  ষোড়শী গাভৰুৰ ৰূপ লয়; হৈ যাব খোজে আবেগত বিহ্বল আৰু কুৰঙ

"ল'ৰাহঁ‌তৰ মাক-দেউতাকলৈ শ্ৰদ্ধা-ভক্তি বাৰুকৈয়ে শলাগিবলগীয়া। প্ৰতিবাৰেই বৰ আগ্ৰহেৰে বছৰেকীয়া সকামভাগ পাতি আদৰ-আপ্যায়ন কৰায়।" ভকতকেইজনে নি

ৰঙা নীলা হালধীয়া ফুলনি ডৰা জক মকাই ফুলি আছে অতি মনোমোহা ! নাহৰ তগৰ চম্পা আৰু শেৱালি সুগন্ধি বিলাই ফুলিছে নাৰ্জী । ফুটুকা ফুটুকি পখিলা জাকে ফুলৰ মৌ খায় উৰি ফ

বালিৰ মৰুভূমিত যেতিয়া ফাগুনৰ পছোৱাই কৃষকৰ সোণ গুটি উৰুৱাই লৈ যায় , সেই মুহূৰ্তত কৃষকৰ নিনাদ  কেতিয়াবা শুনিছা ? এমুঠি অন্নৰ বাবে মূৰৰ ঘাম মাটিত পেলাই কৰা সে

শাওণ মাহ৷ ধানখেতি কৰাৰ ভৰপক সময়৷ এই সময়খিনিত খেতিয়কসকল পথাৰৰ কামতে ব্যস্ত হৈ থাকিবলগা হয়৷ তাৰে কোনো এটা দিনৰ কথা৷ সেইদিনা পুৱা হয়তো ন মান বাজিছে৷ ৰ’দ

শিকলিৰে বান্ধিব নোৱাৰা সময়ক নেওচি এনেদৰে গুচি যোৱাৰ কথা  কাহানিও নাছিল , আমাক শিলৰ দৰে কঠিন হ’বলৈও শিকোৱা হোৱা নাছিল ৷ ধূলিয়ৰি বাটত নৃত্যৰ ছন্দ অঁকাৰ বৃথা প্

মা! মই চাকৰিটো নাপালো। বেলেগে পালে। ৰিণীৰ কথা শুনি মাকে ক'লে- কিয়? তোকটো চাকৰিটো দিম বুলিয়ে কৈছিল।  কৈছিল কিন্তু তেওঁলোকে বিচৰা খিনি দিবলৈ মোৰ ক্ষমত

হিয়া ৰিক্ত হৈ পৰে, হেৰাই যোৱা জন মনত পৰিলে, হিয়া ৰিক্ত হৈ পৰে, সোনালী অতীত স্মৰণ কৰিলে ৷ হিয়া ৰিক্ত হৈ পৰে, আইৰ বুকুৰ উমাল বিচাৰি, হিয়া ৰিক্ত হৈ পৰে, দেউ

বিনন্দীয়া প্ৰকৃতিৰ  বুকুত ফাগুনীয়ে জাগ্ৰত কৰিছে প্ৰেমৰ আকুলতা ৷ কাণে কাণে গাইছে গান  যৌৱনৰ সলাইছে ৰং  প্ৰেমৰ পথাৰত যাওঁ বুলি শুৱনি কৰিবলৈ  কোমল হৃদয়খনি কাৰোবাৰ

ধনশ্ৰী নৈৰে ভটীয়াই আহিবা দেই আমাৰ মিচিং গাঁওলৈ  চেনেহৰ দীঘেৰে মৰমৰ বাণীৰে  বৈ থ'ম মিবু গালুগ তোমালৈ  ফাগুন মাহৰ প্ৰথমটো বুধবাৰে পিন্ধাবা  আলি আঃয়ে লৃগা

ধেৎ মইনো কি বিচাৰোঁ সত্যৰ লগত বুজা-বুজিৰ মাঁথো এক অলিখিত চুক্তি, এই পৃথিৱীত পৃথিৱীৰ কাৰণে মই আলোকিত কৰিব লাগিব ..............................পৃথিৱীখন ৷ মই য

চকুৰ কি দোষ কোৱাচোন? চাবলৈ মন যায়, তোমাকেই ; দৃষ্টিৰ কি দায় কোৱাচোন?? ভাল লাগে তোমাক।              ভগৱানৰ বাৰু কি দোষ হল;কোৱাচোন??             সৃষ্টি কৰিছে

কৃত্ৰিমতাৰ মাজত ব্যস্ত জীৱন স্বাৰ্থপৰ সমাজৰ মাজত  আবদ্ধ উৰনীয়া মন । হিংসা,স্বাৰ্থত গঢ়ি উঠে বন্ধুত্ব দুখী নহয় বন্ধুবৰ্গ পৰিৱৰ্তন হৈও পিছপৰা সমাজ.......  পিছপ

আইতা আপোনাৰ ঘৰ ক'ত ? ঘৰত কোন কোন আছে ? নতুনকৈ আশ্ৰমত কাম কৰিব অহা ছোৱালী জনীয়ে সুধা প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দিবলৈ লৈ ৰূপহী বৰুৱা ঘূৰি  গ'ল তেওঁৰ অতীতলৈ।

যুগ্ম জীৱনৰ উত্তৰাধিকাৰী  এটি পুত্ৰ সংসাৰলৈ অহাৰ পিছত জেনুৰামে প্ৰতিজ্ঞা কৰিলে । আমাক আৰু পুত্ৰ-পুত্ৰী নালাগে । কেৰুণ উলিয়াই থৈয়া-নথৈয়া লাগি জেনুৰামে

মা' সৰস্বতী পূজা আশিস ল'বলৈ বুলি ক'লে আমি আগতে এক/দুই সপ্তাহমান আগৰপৰাই আমাৰ উৰণীয়া মনবোৰ সাতখন-আঠখন হৈ আছিল। পূজাৰ দিনা খন কাহিলি পুৱাই শ

সচৰাচৰ শুনিবলৈ পোৱা যায় , " জীৱনত কোনো বস্তু লাভ কৰিবলৈ কোনো বস্তু হেৰুৱাব লগা হয়।"  কথাষাৰ অৱশ্যে সচাঁ। কিন্তু যৎসামান্য  বস্তুৰ বিনিময়ত

ৰং-বিৰঙৰ ফুলৰ মাজত ভোমোৰাই মৌ পান কৰে, নানা দিশত উৰি ফুৰে সুন্দৰময় কৰি তোলে নিজান বনত। দূৰ দিগন্তত ভাঁহি  থকা ভোমোৰাৰ নিচিনা, আমাৰ মন পক্ষীটো স্থায়ী হৈ ৰৈ ন

অন্ধকাৰত পোত যোৱা এটি নিশা  নিশাটোৰ বাগৰ সলোৱাৰ কচৰৎত  শব্দই মেৰিয়ায় কাৰোবাৰ দুখৰ অৰণ্য ৷ ৰাতি হ'লেই দুখবোৰে মেলা পাতে  নিলামী হয় সুখৰ ফটা-ছিগা কাম

নতুন ৰুপে ফাগুন আহিলে প্ৰকৃতিৰ সাজ সলাবলৈ। পলাশ জোপাৰ ৰঙা ৰঙৰ আবিৰ সানিবলৈ । লঠঙা হৈ পৰিছে তোমাৰ পছোৱা বতাহৰ বা লাগি শুকান পাত সৰি বতবৃক্ষ। নৱ দাম্পত্য য

একাবেঁকা পথেৰে জীৱনৰ খোজ দুহাতেৰে বাও সংগ্ৰামৰ ঢোল আশা-নিৰাশাৰ সুৰত সাৰ পাই উঠে অভিপ্ৰায়ৰ সপোন। মেঘৰ বুকুত দেখিলো সূৰুযৰ ধেমালি বালিত ছবি আঁকোতে হ'ল ডেউক

ভূতৰ জীয়া কাহিনী কিতাপখনত দুটা ভৌতিক গল্প প্ৰকাশ পোৱাৰ আনন্দত পুৱাই অতনু প্ৰকাশকৰ ঘৰ পালেগৈ ৷ ৰঙা কাগজ এখনৰে প্ৰকাশকে ধুনীয়াকৈ  পেকিং কৰি দিয়া গল্প

মোৰ জীৱনৰ ৰঙীণ হেঁপাহৰ সপোন। নাজানো, সপোন দেখাটো মোৰ বাবে ভুল আছিল নে সপোন বোৰৰ সময় বেয়া আছিল?        মনত আছে সেই দিনটো , যত আমি Facebook নামৰ পৃথিৱী